Moulin in Borculo

Moulin Bistronomie! Rocks!

Vandaag de beurt aan Moulin Bistronomie te Borculo. Moulin is net sinds een paar maanden open. En wie zwaait het scepter achter het fornuis? Uiteraard de voormalige sterrenchef Raymond Prinsen. Na De Stenen Tafel 1.0 en De Stenen Tafel 2.0 tijd voor een nieuw concept namelijk Bistronomie. Een samentrekking van de woorden bistro en gastronomie. Een hoogstaande keuken in een casual kader voor een scherpe prijs! En ligt voor u Moulin niet naast de deur dan kunnen alleen gasten van Moulin Bistronomie exclusief een overnachting boeken in het naastgelegen complete appartement op de 1e etage van De Galerie. Per nacht € 95,- per kamer inclusief ontbijt. Weekendtoeslag € 7,50 p.p.p.n. (vrijdag en zaterdag). Nou daar kun je niets van zeggen!

Mijn tafeldame komt uit ‘t Gooi en begint gelijk al in de auto te roepen: “Hier zou ik nooit kunnen wonen.” Tja, dat snap ik volkomen. Zeker als je gewend bent aan een straatbeeld met mannen in rode broeken. En dat kom je in Borculo niet vaak tegen!

Als we bij Moulin Bistronomie aankomen, is mijn Gooische vriendin al een stuk positiever en roept ze verrast: “Wat een prachtige ligging en wat een schitterend terras.” Ja ja, wordt niet voor niets vaker uitgeroepen tot het terras van het jaar! We worden ontvangen en begeleidt naar de prachtige zitkuil waar we vervolgens de menukaart en ons aperitief krijgen. Op de kaart staan verschillende Moulin menu’s zoals Menu sympathiek, Moulin Mini Proeverij, Moulin Wild Menu naast de à la carte gerechten. Eigenlijk willen we het allemaal en vragen om een verrassingsmenu van de chef! Uiteraard geen probleem!

For starters Bloody Oysters. Oesters met rode bietensap! Een verrassend lekkere combinatie. Bloody Delicious! De volgende verrassing is de Bawykov zalm, de crostini met een rillette van gerookte zalm en unagi oftwel een sushi met gegrilde paling gelakt met kabayaki saus! Overheerlijk ik zou wel een hele schaal unagi lusten en mijn tafeldame ook! Niet te lang bij stilstaan, want daar komt het volgende gerecht al aan. Een prachtige presentatie van kreeft en Kemperhoen met bospeen-­gember puree en een pomme soufflé in een glazen bolletje! Smashing Dish! We vervolgen verder met snoekbaars met zuurkool, eekhoorntjesbrood en een hollandaisesaus. En dan komt de showstopper van de avond! Spareribs ‘Inspired by Ron’. Ik heb nog nooit zo lekkere spareribs gegeten. A Rocking Dish! We dachten dat we de hoofdact van de avond al te pakken hadden, maar er komt nog een hoofdact! Black Angus Entrecôte uit de Josper. Taste The Thrill of Grill!!! We sluiten de avond af met een kaasplankje en een zoete verleider! Het houdt gewoon niet op. Een kokos-limoen panna cotta omringd door framboosjes met lemon curd en een limoensorbet met verkruimelde Oreo koekjes.

Het was een feest van het begin tot het eind en de bediening was erg erg vriendelijk! Wat ontbrak? Nou beter gezegd. Wie ontbrak? Tja, dan heb ik het over de gastvrouw Gea Meppelink. Natuurlijk heeft zij ook eens een avondje vrij en eigenlijk is mijn opmerking meer bedoeld als compliment. Ik vind dat Gea behoort tot de top als het gaat om waardering voor de gastvrouw in de Nederlandse horeca. En dan heb ik het niet over de top tien. Nee, over de top 3. Gea is geen gekunstelde gastvrouw met een siliconen glimlach. Nee, bij Gea is alles echt en ze vindt het oprecht leuk dat je er bent!

Tafeldame en ik zijn het eens. Chef Raymond Prinsen kookt nog steeds de sterren van de hemel. Eens een ster altijd een ster en daarbovenop toch ook een beetje een rockster!

Dit restaurant, voorheen de stenen tafel (*), is absoluut geen eetcafe, maar van een veel hoger niveau. De oude watermolen waarin dit restaurant is gevestigd, zorgt voor een heel bijzondere sfeer. Het eten is prima, al lukt de (meester)kok op twee gedachten te hinken bij het samenstellen van ons wildmenu.

De eerste gang heeft een Japans karakter. Dit gerecht is zeker sterwaardig. De kreeft, kip en kerrie die daarna komt is ook van uitstekende kwaliteit. Redelijk moderne gerechten, prima op smaak, de rit naar Borculo waard. In een wildmenu verwacht je ze echter niet. Daarna eten we drie gangen wild. Sappige (knap!) maar niet echt spannende fazant. Een heel mooi gerecht met hert en o.a. verse eekhoorntjesbrood en daarna een stoof van (de voorlopers?) van Nederlandse haas. Toen een eigen interpretatie van tarte tartin. Lekker, maar het origineel is lekkerder.

Wat een omvangrijk menu, denkt u nu. Klopt, maar de porties zijn klein. Ik vond ze zelfs te klein, terwijl de Achterhoek toch bekend staat om zijn grote hoeveelheden. Toch vind ik €55 zeker niet duur voor de kwaliteit en de ambachtelijkheid. Maar wel graag meer groenten en ook wat meer koolhydraten. Ook zou een wijnarrangement op zijn plaats zijn.