Han Hofman

Turks restaurant Adanus is in meerdere opzichten een bijzonder restaurant. Er is meer dan alleen maar goed eten. De hele onderneming wordt door een man gerund, de heer Tito, en het is prettig een restaurant bij gewoonte te kunnen binnenlopen simpelweg omdat het er goed voelt. Als je er binnenkomt heb je het idee: hier wordt graag voor je gekookt.

Behalve dat Tito voor je kookt en hij het eten serveert, deelt hij ook graag verbaal zijn passie voor koken met je.
Ook over allerlei andere onderwerpen praat hij graag, en zo ontstaat er een situatie die voor een restaurant ideaal is: je wilt er Turks eten, maar je wilt het liefst tegelijk ook in de Turkse cultuur ondergedompeld worden. Tito vertegenwoordigt beide.

Het is er gezellig ingericht, geen moderne poeha, TV-schermen, en lawaaiige muziek, maar door het knusse decor doet het niet eens in je opkomen dat er muziek ontbreekt. Het is er niet nodig, de plek zelf is al genoeg, de muziek bestaat uit het gezellige gepraat van de gasten die genieten van het eten, en het sissen van het vlees en de aangename geur die uit de keuken vandaan komt.

En dat eten is werkelijk uitstekend, gezond, vers, royaal en echt Turks. De porties zijn groot, de prijs valt buitengewoon mee, en verder zou ik zeggen: probeer het, er is mij nog nooit iets tegen gevallen. En een kok die met gepaste trots zijn eten serveert volhardt al dertig jaar en gaat nog steeds door op zijn eigen manier, en presenteert me af en toe zijn nieuwe uitvindingen of improvisaties die altijd weer verrassend zijn.

Het is een restaurant met karakter, een uniek klein plekje in de stad, die als je eenmaal doorhebt wat er zo bijzonder aan is, je steeds weer blijft trekken.

Ik eet er minstens een keer in de week, en ben van plan er te blijven komen zolang het restaurant bestaat.