Ikke

Het is er prachtig, Villa Welgelegen in Groenlo. Ik heb er eerder gegeten. Eén keer goed, twee keer redelijk maar de laatste keer was het ronduit slecht.

Bij binnenkomst hing er een penetrante geur die nog het best te omschrijven is als de geur van kattenvoer. Later bleek dat te komen door het voorgerecht van het herfstmenu. Het menu klonk aantrekkelijk, dus ik nam het. Iets met zwijn vooraf en fazant als hoofdgerecht.

Het voorgerecht was ronduit onsmakelijk. Smaken verschillen, vanzelfsprekend, maar dit blokje vleesstukjes was gewoon slecht. Er leek geen enkele poging tot smaakverfijning gedaan te zijn. Ook het hoofdgerecht, fazant, was, volledig passend bij de opmaak van het bord, nietszeggend. Ik had niet gewoon botte pech. De paddestoelenbouillon van mijn disgenoot was veel te zout en met de zalm was niets bijzonders gedaan, behalve dan dat het te lang gebakken was en overgoten met een zurige, halfkoude hollandaisesaus. Het bedje van seizoensgroenten waarmee de hoofdgerechten gepaard zouden gaan, waren respectievelijk 3 sliertjes zuurkool en een splintertje prei. De patat, hoe origineel, waarmee de hoofdgerechten gepaard gingen was donkerbruin en hard en de salade leek gehaald bij de pizzeria; een beetje ijsbergsla met een schijfje tomaat.

De bediening is oké. Sommigen proberen er echt wat van te maken. Maar ook daar ging het uiteindelijk mis. Nadat er wat vrienden waren aangeschoven besloten we een flesje bubbels te bestellen om de verjaardag van een van ons te vieren. Het was een spontaan idee en het flesje moest niet te duur zijn, daarvoor vonden we het niet belangrijk genoeg. Flesje kostte ongeveer 15 euro, wist de ober ons te vertellen. Dit bleek bij betaling 30 euro te zijn. Een foutje van de ober gaf men grif toe, zonder excuses of kwijtschelding van de helft van de prijs.

Het was gezellig, daar zorgden ik en mijn disgenoten voor, het decor is prachtig, maar de kwaliteit van Welgelegen lijkt begonnen aan een vrije val. Ik hoop dat men dat tij kan keren, ik kwam er namelijk graag.