rc martens

Wij zijn doordeweeks met twee stellen bij Rustoord wezen eten. Bij aankomst is het de moeite waard om een rondje om het pand te lopen, de tuin zit er vol verrassingen en kunst. Binnen kijk je je ogen uit. Het is mooi, apart, veel kitch maar warm aangekleed. Je komt er thuis. En zo was het ook. Als de ene zus niet kan bedienen, omdat ze het druk had met vrienden kwam de andere zus effe langs. De gasten zijn bijzaak, het is belangrijker met vriender/familie aan de bar te zitten. Ik ben al vaker geweest en heb ondanks de weinige keuze (geen kaart) altijd goed gegeten, maar de service laat te wensen over, jammer.

Het is de eerste keer in een lange reeks van recensies dat mijn oordeel over het restaurant vernietigend is. Maar dan ook zonder enige reserve.

We zouden het jaar in Rustoord afsluiten met onze collega's en partners. In het donker rijdt men de ingang van het hotel/restaurant gemakkelijk voorbij. Je moet goed opletten en op die weg zeker geen 80 km/uur gaan rijden. Dan word je doorverwezen naar een afgelegen parkeerplaats in het bos, die weliswaar verlicht is, maar volgens mij toch een Walhalla voor autokrakers en -dieven. Ik heb alles van waarde uit de auto gehaald. Het waren nog slechts voortekenen.

De grote verrassing van de dag was dat er juist op die avond een uiterst luidruchtige discoparty voor het personeel werd georganiseerd. De sfeer zat er bij het personeel goed in. Er werd gedronken, er werd gedanst, er werd naar hartelust gerookt. Het chique restaurant was nagenoeg leeg want het geluid dreunde daar zo hard door dat je alleen buurman of vrouw iets in de oren kon schreeuwen. Om zeven uur zou de muziek ophouden en zouden we aan tafel kunnen .... aldus het bedienend personeel.
Om kwart over zeven ging de disco nog gewoon door. Het zou over tien minuten afgelopen zijn. De carpaccio werd gebracht. De wijn werd ingeschonken. Wel zeiden we nog tegen de bediening dat we er geen hap van zouden nemen als de muziek niet zachter zou gaan of, liever nog, het kabaal echt zou ophouden. We hebben een kwartier naar ons bord zitten staren.Het werd niet beter. Om acht uur zijn we in het lawaai met ons tienen opgestapt, we hebben de fles wijn betaald en zijn verhuisd naar Hilvarenbeek, waar we gastvrij werden ontvangen.

Het was een ervaring om nooit te vergeten. Vooral het amateurisme van het landgoedmanagement is stuitend. Zo harteloos en klungelig ga je niet met gasten om! Zeker niet als je jezelf aan de bovenkant van de markt positioneert. Geen excuus, niets. Een wel heel beschamende vertoning.

Gereserveerd voor een gezelschap van 10 personen. Er bleek een feestje van een ander gezelschap te zijn met harde muziek.
Er was geen gesprek aan tafel mogelijk. Meerdere malen gevraagd wanneer het rustig zou worden, dat werd het dus niet. Besloten om op te stappen want de gastheer was niet van plan een oplossing te bedenken.
Personeel past niet bij de entourage van het restaurant, niet kundig, niet gastvrij en klantonvriendelijk. Zonde van zo'n mooie locatie.

Hieronder ons verhaal over onze zéér koude douche bij Huize Rustoord in Esbeek.

Eind februari waren mijn echtgenote en onze dochter (de bruid) op bezoek bij Rustoord en hadden daar een zeer prettig gesprek met Nancy de Bruijn.
Ze kwamen thuis en waren over Rustoord en Nancy (vooral de prettige manier waarop zij mee dacht in alles) super tevreden; dit was volgens hen de gedroomde trouwlokatie.

Nadat ze nog een drietal andere lokaties hadden bekeken, waren mijn vrouw en dochter er 100% zeker van dat het Esbeek moest worden.
Daarom ’n nieuwe afspraak gemaakt met Rustoord om > aan de hand van de offerte van Nancy< een en ander af te ronden en de bruiloft vast te leggen.

We hadden bij die offerte een kostenraming gemaakt en kwamen uit op een totaalbedrag van zo’n 12.000 euro.
Het programma was dan:
Namiddag ontvangst van bruidspaar en 24 gasten: toast, welkomstborrel, diner en daarna wat drinken; totaal 26 personen.
Vanaf 20.00 uur feestavond voor 100 personen (drank zou worden afgekocht!).

Vanmiddag had ik daarom een afspraak gemaakt en ging ik met dochter en schoonzoon weer naar Esbeek, waar we nu in gesprek kwamen met Ansje de Bruijn (Nancy was ziek).

En zo ging het:

Eerste vraag: “Ansje, kun je bij diner en bruidstaart, na het eerste kopje koffie, nog gratis een kopje bijschenken voor diegenen die dat willen?”
Dit was absoluut niet bespreekbaar; elk kopje koffie werd “uitgeserveerd” en volledig in rekening gebracht zei ze. De toon was gezet!!
Let wel: van de 26 dinergasten zijn er 22 jongeren, die waarschijnlijk niet op ’n refill zitten wachten; praten we over 6 kopjes bijschenken??

Tweede vraag: “Voor een flesje tafelwater wordt 3,50 euro in rekening gebracht. Wat ons betreft kun je gewoon wat kannen (kraan)water op tafel zetten, want het Esbeekse water is prima te drinken.” Ansje: “Daar beginnen wij niet aan. Wij maken zelf uit wat we op tafel zetten en dat zijn geen kannen kraanwater.”
Let wel: we praten over een paar kannetjes water bij het diner voor die 26 personen; hoeveel jongelui denk je dat water gaan drinken? Op dat moment ging het mij overigens niet meer om de koffie, het water of de wijn, maar over de hautaine en zeer klantonvriendelijke manier waarop Ansje zich opstelde: Zo flexibel als een betonblok.

Derde vraag: “Ansje, je rekent voor één glas wijn 5,75 euro. Kun je die prijs bij het diner niet wat matigen, bijvoorbeeld gelijk aan bier?”
Antwoord: “Wij serveren prima wijnen, dus dat is de prijs en daar doe ik niks aan.”
Op mijn laatste poging/voorstel om dan een eenvoudiger wijn te serveren, reageerde ze pinnig dat dat absoluut niet gebeurde bij hen…
Let wel: We hebben het hier voornamelijk over een paar flessen wijn bij het diner, want ’s avonds is alles afgekocht. Weer dien je je af te vragen, hoe weinig flessen wijn bij het diner worden geserveerd, als er overwegend jongelui zitten, en de gasten beseffen dat er nog een lange avond komt. De wijn zou overigens worden betaald, maar ons verzoek was om die hoge prijzen iets te matigen.

Het gesprek werd door ons als zéér onprettig ervaren; zó onprettig, dat we eigenlijk bang waren om deze belangrijke dag in handen te laten van een zo klant-onvriendelijke dame: Je bent bang dat zo iemand je hele feest kan verpesten en je krijgt geen herkansing (Volgens mij woont ze ook direct naast de feestzaal/koetshuis).

Het ging me ook niet om de luttele bedragen die op deze drie postjes eventueel bespaard zouden worden, maar om de “ziekelijke” wijze waarop we werden behandeld: Ansje had er duidelijk geen zin in. Doodjammer dat haar zus Nancy ziek was, anders was alles zeker rond geweest.

Ons zullen ze bij Rustoord nooit meer zien en vrienden en kennissen zullen wij onze ervaringen niet onthouden.

Jos Blox.