Promessa in Eersel

Na het zien van mooie foto’s op Tripadvisor was mijn aandacht getrokken. Een kort onderzoek leerde dat de nieuwe generatie van de Familie Dijkstra de koers van Promessa in een richting hebben gedraaid die mij persoonlijk veel meer aanspreekt. Rob Dijkstra heeft de sommeliersfuctie op zich genomen, hij is bezig met een vinoloog opleiding en dus nog volop in ontwikkeling. Walter Dijkstra heeft, na stages bij La Fleurie, Treeswijkhoeve en de Librije, de rol van souschef naast zijn vader (de chef) op zich genomen. Veelbelovende ontwikkelingen en dus tijd voor een nieuw bezoek. Voor ons helemaal top dat je tegenwoordig ook kunt lunchen.

Het was mooi lente weer, maar we kozen toch voor een plaatsje binnen. We startten in de lounge hoek op de fleurige gestoffeerde bank met uitzicht op het rek met digestieven. Een knusse hoek met uitzicht over een groot deel van de zaak. De huiswijn was een Sauvignon Blanc van Tarapaca die goed bevalt. Het eerste hapje werd ongeveer gelijktijdig uitgeserveerd, een hoorntje met een bolletje mojito sorbetijs gekruid met basilicum. Het ijs was heerlijk, mooi hoog op smaak, het hoorntje was wat te dik en minder lekker.
Het tweede hapje was een shot, gepresenteerd in een reageerbuis gevuld met transparante gazpacho met erop wat basilicum olie, lekker.

De kaart werd uitgereikt en we gingen voor het vier gangen “Food is Art menu” (klonk al goed.)

De eerste amuse was een decadente gepresenteerd in het blikje van kaviaar. In Eindhoven gekweekte kaviaar van de steur op een toefje crème fraîche en bedje kruim van gekookte aardappel. Een heerlijke combinatie met een goede balans.

De tweede amuse was keurig gepresenteerd in een schaaltje. Een kogel van gekoelde aspergecreme op een tomaten puree met ernaast een quenelle avocadocrème. De smaakbalans leek niet helemaal te kloppen daar de bittere toets nogal overheerste, jammer.

Aan tafel de derde amuse, sorbet ijs van passievrucht met een luchtige room en een krokantje met ansjovis. Ook weer een verfrissend hapje met de passievrucht in de hoofdrol.

Breekbrood van spelt kwam op tafel met een niet zo’n hele lekkere olijfolie, of beter, wat smaak neutrale olie.

De eerste begeleider was er een die we niet vaak zien, een Muscat 2012 uit de Alsace van het huis Kientz. Mooie frisse Muscat tonen in het aroma en in de mond een tikkeltje mollig met mooie zuren. Uit de keuken een mooie presentatie van een klassieke smakencombinatie. Stukjes gerookte rode biet, gerookte paling, cilindertjes van ganzenlevermousse en gedroogde brioche. Er omheen toefjes kersen confituur en verse zwarte bessen. Een hele mooie, decadente, smakencombinatie waar je blij van wordt. De wijn leek wat te fris maar door de besjes en de frisse tonen van de confituur sloot hij toch netjes aan, keurig. Voor mij de lekkerste ronde van de middag.

De tweede begeleider is een Chardonnay 2012 uit Argentinië van het huis Bousquet, met vier maande houtopvoeding. Blijkbaar geroosterd hout want het aroma had stoere toetsen van leer en teer, wat jammer was. Uit de keuken een asperge gerecht met rolletjes hooiham, peterselie en structuren van ei. Een quenelle roerei en druppels gel van eigeel. Ernaast nog een stuk zeebaars filet en een stuk staart van de Oosterschelde kreeft. Aan tafel afgewerkt met een saus van geklaarde boter. Een klassieke smaakcombinatie, keurig uitgevoerd, altijd goed. De boter verzorgde een mooie koppeling naar de wijn die met zijn stoere tonen, voor mij, toch een wat mindere begeleider was.

We schakelden over naar Portugees rood, Tinto da Anfora 2011 van Bacalhoa, gemaakt van voornamelijk inheemse druivensoorten. Mooie diepe kleur, vol met zwart fruit en een elegante afdronk. Uit de keuken, twee keurig gegaarde reebok medaillons van de rug met stuken asperge, crumble van gedroogde zwarte olijf, tomaten puree, olijven tapenade en de verrassing waren de blokjes geschroeide ananas. Aan tafel afgewerkt met een eigen jus, die van mij ietsje geconcentreerder had gemogen. Mooie pure smaken die goed combineren, ook de ananas die wel een aparte sappige zoetzure toets gaf.

De dessertwijn was een Spaanse uit Emporda van het huis Albanico. Gemaakt van Grenache, de witte en rode variant, en 10 jaar gerijpt op het solera systeem. Lijkt wat op een PX sherry maar is duidelijk minder zoet. Uit de keuken een hele mooie presentatie op een donker bord. Als basis een zalf van stroopwafel met speculaas kruiden, eromheen koekjes, schuim van eiwit, quenelle sorbet van Granny Smith en een appeltje gevuld met crème van kaneel. Mooie uitbundige smaken waarbij het sorbetijs voor contrast zorgde. De wijn sloot keurig aan bij de zoete smaken maar combineerde minder mooi bij de frisse tonen in het gerecht. Een goede afsluiter.

Bediening was zeer goed verzorgd door Rob Dijkstra die de wijnen keurig presenteerde, ondersteund door een jonge man die de gerechten keurig presenteerde. Alles op een gemoedelijke wijze met voldoende tijd voor terugkoppeling.

Prijs-kwaliteitsverhouding was goed, menu €45,-, wijnarrangement €30,-, huiswijn €4,50 en espresso €2,50.
Ten opzichte van de vorige keer is er een flinke stap gemaakt. De jongste generatie is goed bezig en nog volop in ontwikkeling. Een restaurant om in de gaten te houden voor de liefhebbers van de culinaire keuken. Wij komen terug.