De Bokkedoorns in Overveen

Daarvoor moet je dan wel een speurtocht houden in de Overveense duinen, maar dan vind je die uiteindelijk dan ook in de vorm van De Bokkedoorns.

Al bij de ingang welkom geheten door de meestergastheer Peter Bruins; wat zeg ik, meester? Ik zou zeggen grootmeestergastheer, we voelden ons direct op ons gemak en de positieve toon was gezet. Om ons enthousiaste commentaar over hem af te sluiten, erg leuk en instructief om te zien hoe hij zich moeiteloos weet aan te passen aan de verschillende gasten op een correcte en -waar 't kan- humorvolle manier.

Ook de bediening perfect, die ons en passant/impliciet nog een (vergeten) klassieke tafelregel leerde, namelijk je servet (gevouwen) over je armleuning leggen, als je even van jouw plaats bent. Een ander kan dit zien als geforceerde drang naar perfectie, maar wat mij betreft prima, want ga je (een) Michelinster (of twee), dan meteen voor de full mile! Wel is de ene persoon in de bediening wat speelser/losser dan de ander zonder de perfectie uit 't oog te verliezen, maar je ziet dat ze allemaal hun best doen. Ook de zeer hoge mate van vakinhoudelijke kennis van de bediening over wijnen en kazen vielen op.

De rest van de veren gebruik ik even voor de gerechten; als de natuurwetenschappers het BINAS-boek van natuurkundige elementen (en andere natuurkundige feiten) hebben uitgevonden, dan heeft De Bokkedoorns het BINAS-boek van de culinaire elementen geschreven; een prachtig samenspel van 4 amuses, die tezamen de vier basissmaken uitbeelden, waarbij voor mij persoonlijk het element 'Bitter' opviel (koffie met Campari) en dat allemaal in een leuk schatkistje.
Gevolgd door een heerlijke salade met o.a. mini-inktvisjes, waarvan ik de originele naam (helaas is mijn Italiaans niet zo goed) niet onthouden heb. Goed gemarineerd, waardoor deze heerlijk mals waren en mijn gebit deze zonder problemen kon behappen (normaliter worden deze al snel rubberachtig bij het bereiden).
Deze 1ste voltreffergang werd gevolgd door een tweetal gangen met vis (rode poon en tarbot), waarbij -ik geloof- de tarbot een heerlijk sublieme en zachte schelpdierensaus had (als 't in soepvorm was aangediend, had ik dit binnen een mum van tijd weggelepeld).
De hoofdgang, tournedos, een prachtig stukje mals vlees en op de best mogelijke manier bereid; mijn vrouw is geen full rose-fan, maar dit kon zij ook enorm waarderen.
De begeleidende rode wijnen waren gewoon goed, waaronder een verrassende rode wijn uit Baden/DE.
De kaaskar puilde uit van een enorme verscheidenheid aan kazen; we werden wel gestuurd door de bediening qua adviezen, maar er was gelukkig ook ruimte voor eigen keuzes.
Het afsluitende dessert, gekleurde perzik (witte chocolade omhuld) met perzikcreme binnen + amandelijs was een heerlijke koude douche voor de mond, afgegoten door 2 kopjes koffie p.p. (het 1ste kopje smaakte immers naar meer) met huisgemaakte friandises, waaronder 1 met o.a. mango en een vleugje laurierblad.

Kortom, een aanrader met de aimabele/zeer toegankelijke (groot)meestergastheer Peter Bruins en dito bediening. Ik heb niets van stijfheid e.d. gemerkt. Samen met de andere gasten was het een heerlijk relaxte en prettige ambiance, waar wij ons heerlijk thuisgevoeld hebben.