De Zwaan in Etten-Leur

Na een kort en leuk mail contact met de patron, Roland Pijnenburg, besloten we de Zwaan een tweede kans te geven. Ditmaal met een Groupon aanbieding voor een zes gangen menu.
We werden al bij de deur opgewacht door Andrea Gelens (sommelier) die ons begeleide naar een tafel in het restaurantgedeelte aan de voorzijde met uitzicht naar buiten. De inrichting is redelijk modern met klassieke toets. Een zwarte tegel vloer, witte muren en plafond en knal rode stoelen. Een muur is opgebouwd uit panelen waarin spiegels en de andere is helemaal volgehangen met een uitgebreide collectie schilderijen. De tafel is luxe ingedekt met een donkere rok waarover een zeer fijn wit katoenen kleed, zilveren couverts en Riedel glazen.

Als aperitief een Sauvignon Blanc van Domaine de Cantemerle uit de Languedoc die goed bevalt. De hapjes zien er verzorgd uit. Een heerlijk krokantje met olijf, een radijs gevuld met piccalilly, een bouillon van cepes met bieslook en een crème van paddenstoel en in een glazen buisje enkele geroosterde macadamia.

De amuse werd gepresenteerd in een oesterschelp, een bereiding van stukjes oester met handgepelde grijze garnalen en scheermes. Een heerlijk aroma kwam ons tegemoet, een prima smaakbalans met mooie ziltigheid, de wijn bloeide hiernaast helemaal op, erg mooi.

De eerste begeleider was iets aparts uit Moldavië, een witte wijn van de Cabernet Sauvignon druif 2013 van Clos de Corten, heerlijk aroma, mooi vol, complex en toch elegant. Het gerecht werd gepresenteerd op een lange smalle schaal, als basis tomaat met erop een gegaarde gamba, op Thaise wijze gemarineerde groentestructuren en afgewerkt met stukjes pijl inktvis, ernaast een gel van yuzu. De groentes hebben een mooie bite, met in de mond een zoetzure toets met een vleugje gember, mooi in combinatie met de sappige tomaat. Een hele lichte gang, die speciaal wordt door de exclusieve wijn, prima.

De tweede begeleider is gemaakt van de inheemse Zalema 2013, De Edalo van het huis Condado uit Huelva, een delicate wijn met subtiele ziltigheid. Uit de keuken een verrassend gerecht. Een gepofte aubergine met erop bonito vlokken die dansen door de opstijgende warmte, leuk. Ernaast een groene salade met enkele zeewieren, het geheel werd aan tafel afgewerkt met een dashi bouillon. De aubergine had een stevige structuur, deze zoog de dashi op waardoor hij hartig werd. De combinatie met de ziltige salade was verrassend. De wijn vond ik net iets de licht, jammer.

De volgende wijn was al aan het begin van de maaltijd overgeschonken in een luxe karaf in de vorm van een zwaan. Een Vermentino 2013 uit de Languedoc van Mas et de l'Oncle gemaakt in een rijke Rhône stijl, erg lekker. Uit de keuken twee stukjes gebraisseerde kalfsnek op een ravioli gevuld met locale “grand cru” geitenkaas, ernaast een rol verse Belgische spinazie, afgewerkt met dik geschaafde zwarte truffel, die mooi op smaak was. Het vlees was zacht en hoog op smaak, met een subtiele lever toets. De witte wijn combineerde verrassend goed en vulde het gerecht keurig aan.

We schakelen over naar rood. Helaas was de cuisson van de speenbig niet zo mooi. Dit werd keurig opgelost met een ander gerecht, top service.
De vervanger werd een Italiaanse Morrelino del Scansano 2011 van het huis Lohsa, met een diepe kleur, betoverend aroma en elegante afdronk, heerlijk. Op het bord een mooi getrancheerd stukje vlees van het hertenkalf in een eigen jus met ernaast structuren van knolselderij. Het vlees was mooi zacht met een heerlijke smaak, erg mooi in combinatie met de frisse tonen van de Tocaanse wijn.

De eerste dessertwijn komt uit Veneto, een Moscato 2013, natuurlijk gemaakt met mooie zoet zuur balans, in het aroma een toets van ananas. Op het bord ananas structuren, een mooie kogel van mousse, ernaast een gekonfijte cilinder en een dunne gedroogde plak. Hiernaast een quenelle roomijs van mokka op een bedje van koekkruim. Mooie smaken en structuren die naadloos aansluiten bij de wijn.

De tweede dessertwijn is een versterkte Moscato uit de Douro streek in Portugal, duidelijk wat krachtiger en zoeter met een subtiele oxidatieve toets. Op het bord, als basis een chocolade koek met erop een mousse van witte chocolade afgewerkt met een partje van gepocheerde Turkse vijg. Ernaast een quenelle ijs van karamel en een klein beetje dikke saus van gezouten karamel. De vijg was lekker fris en de gezouten karamel was super lekker, helaas wat karig geproportioneerd. De mousse was goed. De wijn werd door de chocolade wat branderig van de alcohol, dit combineerde niet goed, jammer. Ik had nog wat van de eerste wijn en die genoot duidelijk mijn voorkeur.

Als afsluiter een goede espresso met een viertal lekkere friandises.

Bediening is uitstekend verzorgd met Willem-Jan Klomp in de hoofdrol, hij heeft er een hele gezellige middag van gemaakt. Maar ook de twee dames gekleed in leuke rode jurkjes hebben ons op correcte wijze in de watten gelegd. Andrea heeft een tweetal wijnen op een keurige wijze gepresenteerd en het was heel leuk om Inge Wollerich weer tegen te komen. Het was ook leuk om eens kennis te maken met Roland Pijnenburg met zijn aanstekelijke vrolijke uitstraling.

Prijs-kwaliteitsverhouding was zeer goed, zes gangen menu €45,-, wijn arrangement €49,50, huiswijn €5,50 en koffiearrangement €4,95.
De hernieuwde kennismaking is duidelijk beter bevallen, mooie en verrassende gerechten passeerde de revue. Deze werden begeleid door originele en goed geselecteerde wijnen. En dit alles in een luxe ambiance met uitstekende service. Kortom een aanrader.

Via de nieuwsbrief kwamen we op de hoogte van de restjesdag bij de Zwaan waar we deze dag voor de halve prijs konden eten. Na informeren hebben we besloten om voor het 6 gangen diner te gaan met 2 flesjes wijn.

Het restaurant heeft een wat huiselijke uitstraling en er hangen aardig wat schilderijen aan de wand en een groot wijnrek camoufleert de ingang. De tafels zijn allen keurig ingedekt met tafellinnen en tafelzilver en de stoelen zijn bekleed met rood fluweel. Op de achtergrond draait een swingend muziekje.

De gastvrouw wilde het aantal gangen opnemen en de mogelijkheid bestond uit drie of vier. Hiermee verraste ze ons en we vertelden dat we per mail doorgegeven hadden dat we voor zes zouden gaan. Oeps, hier had ze verder niets van meegekregen en ze ging nog even informeren. Ze kwam terug met de mededeling dat vijf vanavond toch echt het maximum was, jammer.

Ik bestelde de Sauvignon uit Marlborough (Nieuw-Zeeland) van het huis Nobilo uit 2007. Voor een witte is hij al wat belegen maar nog lekker fruitig met aroma's van kruisbes.

De borrelhapjes bestaan uit gekruide cashewnoten, bladerdeeg stengels met zonnebloempitten en sesam en een kaasdip, halve radijsjes met een mangomoesje, schijfje gerookte zalm en kroepoek met miso. Het is een leuke start en de smaak van de cashewnoten en de kroepoek waren verrassend.

De amuse bestond uit een meloengelei op fetakaas met balsamico azijn en basilicumschuim, een smaakvolle combinatie.

Een blauw glaasje was gevuld met een mossel, mosselbavarois en stukjes tomaat, deze combineerde lekker met de wijn.

De eerste gang bestond uit gegrilde coquille op een geitenkaasje van de Patinehoeve uit de omgeving, witlofblaadjes omwonden met ham van het zwartpootvarken, dat zijn hele leven niets anders dan eikels gegeten heeft, en wat balsamico azijn. Dit was een hele mooie verrassende smaakvolle combinatie die deze avond niet meer overtroffen zou worden. De wijn kon de smaken maar amper bijbenen.

We overleggen met de sommelier wat de gang na het tussengerecht zou zijn en hij gaf aan dat na het tussengerecht een hoofdgerecht met vlees uitgeserveerd zou worden wat gevolgd zou worden door een kaasplankje. We besluiten de witte wijn helemaal uit te laten schenken.

Het tussengerecht was een stukje heilbot wat iets te lang gegaard was en hierdoor wat aan de droge kant, werd geserveerd met couscous waarin wat bloemkool verwerkt was, een zalfje van cherrytomaat en een zalfje van venkel. Dit was een gang die zeker niet het wow gevoel naar boven bracht en voor mijn gevoel wat onder de maat was.

We bestellen een flesje Malbec uit Argentinië van het huis Salentein 2007. Een mooie diep-rode wijn met een aroma van rood fruit, leer en tabak. Een volle redelijk soepele drinkbare wijn met zachte tannines.

De verbazing was groot toen het hoofdgerecht op tafel werd gezet. Gegrilde tonijn op een bedje van Belgische spinazie, antiboise van venkel, groene asperges, sjalot en een lepeltje risotto. De vis is wat te droog en de combinatie met de garnituur uit balans, ik kreeg hier een bistro gevoel bij, jammer. De wijnkeuze was zeker niet optimaal, hij was te dominant.

De kaasplank was niet naar eigen keuze maar kwam kant en klaar uit de keuken. Een crème brulee van munster, Fourme d'Ambert, Taleggio en Brugs Blommeke. Hierbij wat notenbrood, geroosterd brood en dadelsaus. We hebben nog een stukje jonge Pont L'Eveque erbij gekregen nadat er een kleine onduidelijkheid was over de uitleg. De kaasjes waren in orde maar een kaasliefhebber is wel wat lekkerder gewend helaas, de crème brulee en de Pont L'Eveque waren de moeite waard. De combinatie met de wijn was in orde maar de wijn was wel wat te krachtig daar de temperatuur wat hoog geworden was.

Het dessert bestond uit 2 delen, een bordje met gepocheerde perzik met wodka-lime ijs waarover een specerijen bouillon gegoten werd en in een glaasje zat vanille crème met yoghurtijs, drie frambozen en een kers. De perzik was zeker de lekkerste van de twee.

De bediening was vriendelijk en correct, de gastvrouw geeft extra toelichting op de gebruikte ingrediënten nadat ze zag dat we notities maakten. Jammer dat de communicatie haperde met de keuken en de eigenaar. De sommelier heeft verder weinig toelichting op de wijnen gegeven maar dit kwam misschien omdat ik ze zelf geselecteerd had.

De prijs kwaliteit is door de aanbieding nog voldoende, 42,50 voor het menu, de witte wijn 35,- en de rode 37,50. We hebben lekker gegeten maar zijn toch wat teleurgesteld naar buiten gegaan. Zo'n ster geeft toch een bepaalde verwachting die mijns inziens niet is waargemaakt.

Ik vond de tijdsintervallen tussen de gerechten wat aan de lange kant waardoor het dineren echt een avondvullend programma was van ruim 4,5 uur.