Nuance in Duffel

Het gerenommeerde Nuance stond natuurlijk ook op onze “to do” lijst. We hadden geboekt voor een kennismakingslunch. De reis liep voorspoedig en parkeren kun je in de zijstraat tegenover het restaurant. Je herkent het restaurant aan de witte gevel met zwarte luifels. Binnen is het een grote huiskamer die modern is ingericht. Een grote glazen wijnkast viel meteen in het oog, aan de muren moderne kunst. De keurig belichte tafels waren ingedekt met fijn linnen en rok, de moderne draaistoelen zaten prima.

We werden begeleid naar een tafel achter in de hoek. Als aperitief een Portugese Arinto van het huis Monologo die goed beviel. Het eerste hapje was een kuipje van koekdeeg met groente structuren, erg lekker. Op een gouden lepel een blaadje kropsla met geitenkaas en krokantjes van kip, een gelaagde smaakbeleving. Verder nog een krokante cilinder van ui gevuld met tartaar en een groene kruidensaus, goed.

De eerste amuse kwam in een schaaltje. Stukjes makreel in een sojasaus met schijfjes appel en sesamzaadjes, heerlijk.
De tweede was een stukje beetgare bosui op een crème van hoeveboter met poeder en olie van chorizo, verrassend lekker.

Broodgarnituur was uitstekend verzorgd met maar liefst vier verschillende soorten waarvan ik het warme rozemarijn broodje echt fantastisch vond.

De eerste begeleider was een Portugese Rosé 2015 van Quinta de Saes, rond aroma, medium body en een klein bittertje in de afdronk. Uit de keuken een tweetraps gerecht dat zo werd geplaatst dat we de koude bereiding als eerste moesten eten. Stukjes coquille met toefjes crème van ricotta, stukjes bleekselderie, kleine kruiden blaadjes en een poeder van den, aan tafel afgewerkt met een sausje van gember en selderij. Hele verfijnde smaken waarnaast de wat vollere wijn wat minder aansloot, jammer.
De warme bereiding van coquille lag op zijn eigen schelp met een vinaigrette van bieslook en gember, voor de textuur nog wat gewelde zaden en jonge scheuten. Ondanks dat het gerecht was afgekoeld toch een prima beleving met verfijnde smaken. De wijn sloot hierbij duidelijk beter aan. (9.5)

De wijn voor het pièce kwam pas toen de gerechten al uitgeserveerd waren met een zwak excuus van Steven Wullaert (sommelier), maar goed. Een Italiaanse witte Merlot 2014 van het huis Foffani, beetje ingetogen aroma, fruitig en sappig in de mond. In een witte schaal een Fleurige presentatie met bloemetjes. Een flink stuk langzaam gegaarde kabeljauw filet, erop een scheermes met gepofte wilde rijst en toefjes curry crème, ernaast een falafel balletje, toefjes curry en een mini aubergine op een bedje van fregola di Sarda. De scheermes was een delicatesse. De kabeljauw was keurig gegaard en nog licht glazig. Het garnituur zorgde voor een exotische toets. De wijn sloot keurig aan. (9.4)

De dessertwijn had een kunstzinnig etiket, The Heart Has Its Rieslings 2013 van Bonny Doon uit Californië, een blend van twee verschillende vinificatie methodes van de Riesling. Heerlijk rijk aroma met petrol toets, in de mond relatief licht en kort, verrassend. Op het bord een strakke presentatie. Cremeux van avocado met banaan, mousse van basilicum, kogel van witte chocolade met banaan, ijspastille van tonic en balletjes van citrus met tonic. Een heerlijke en originele smakencombinatie waarnaast de wijn met zijn aroma prima aansloot, in de mond vond ik hem wat botsen met enkele smaken (de bitters van de tonic werden versterkt). (9.6)

Bediening was goed tot heel goed. Sommelier Steven Wullaert vond ik net iets te zakelijk en gehaast. Selectie leek niet goed doorgeproefd, het zal ermee te maken hebben dat er normaliter bij het lunchmenu geen begeleidende wijnen worden geschonken, wat ik wel een serieus minpunt vind. Beide dames in feestelijke kleding presenteerde op keurige wijze de gerechten.

Prijs kwaliteit vond ik goed.

Samengevat kan ik zeggen dat ik de verfijnde keuken met hele goede bereidingen erg waardeer, de begeleidende wijnen daarentegen verdienen meer aandacht, zeker op dit niveau. Het tempo was ruim boven gemiddeld. De ambiance sfeervol en zeker niet te formeel.