Het Uddelermeer in Ermelo

Zaterdag avond, omdat de site het adviseert van te voren gereserveerd.

Dit bleek totaal overbodig en we weten nu waarom.

Gezien het jaargetijde en het weer hadden wij onze zinnen gezet op de wildkaart.

Deze is vrij beperkt maar toch hebben we een keuze kunnen maken.

Vooraf de “Gerookte eendenborst met cranberry’s” en “Herten carpaccio met vossenbessen chutney”. Beide gekozen voor een “Stevig wildtrio met een saus van....”als hoofdgerecht en als afsluiting “Tartatin van stoofpeer met kaneelijs” en voor mij een “Choco coupe, chocolade ijs met witte chocoladesaus”.

Deze flauwe tamme eend hoort niet op een wildkaart thuis, bovendien verdient het beestje beter dan geserveerd te worden op een geroosterde witte boterham met margarine opgeleukt door een klodder vossenbessen jam uit een potje in plaats van cranberry’s. Deze vossenbessen jam bleek ook door te kunnen gaan als vossenbessen chutney op het bord tegenover mij. Het stevige wildtrio bestond uit een stukje zwijn, stukje hert en een stukje rug van de haas. Het vlees was redelijk goed gebakken en dat is dan ook het enige wat ik positief te melden heb.

Nu houd ik van beetgare groenten maar de met een spekje samengebonden haricot verts waren nog niet eens geblancheerd en toch zo gerimpeld als mijn vingers na een uurtje in bad geweekt te hebben.

In plaats van een luchtige klodder aardappelpuree kregen we twee met een ijslepel gemaakte lijmerige halve bolletjes als alternatief. Bakje gefrituurde aardappeltjes met frietsaus, een kommetje fantasieloze sla en we hadden ieder een gestoofd peertje.

Ik ben een liefhebber van chocolade en zeker van chocolade ijs. Het chocolade ijs wat men hier serveert heeft vaag iets te maken met cacao en viel mij dan ook behoorlijk tegen. Teleurstellender nog was de “koks” definitie van Tarte Tatin of Tartatin zoals de kaart vermeldt. De zusters Tatin zouden zich omdraaien in hun graf als ze wisten wat men hier in hun naam serveert.

Twee Sahara droog gebakken plakjes deegwaar waar een dun plakje van de eerder gespotte stoofpeer op was gelegd, beetje suiker erover, even na drogen onder een grill, bolletje kaneelijs erbij et voila 8,50 euro.

Dit is het duurste stukje niet te eten taart dat wij ooit hebben laten staan.

Een teleurstellende afronding van een heerlijke dag Caitwickerzand.
Aan mijn tafeldame heeft het in ieder geval niet gelegen want zij is niet te versmaden.

Mij zien ze hier niet weer.