The Longhorn in Oirschot

Het gebouw ziet er niet uit, het is oud en ongeschilderd. Het terras ligt vol scheve tegels, meerdere zijn stuk. Binnen is de zaak al even oud. Door het ophangen van een koekop en Amerikaanse nummerplaten wordt op een makkelijke manier geprobeerd een Amerikaans sfeertje te creëren. De muziek stond veel te hard en was schreeuwerig. Ik zat op de tocht. Het voorgerecht was een tonijnsalade. Dit was geen salade maar een homp tonijn onderop het bordje gelegd en toen sla erop gelegd. Die sla was wel lekker vers trouwens. Er zat een ondefinieerbaar sausje bij. De spareribs waren pittig gemaakt door er chilisaus over te gieten, verder was er weinig smaak aan. Gepofte aardappel was overgoten met saus, je kon de aardappel niet meer zien. Zag er niet uit en de smaak was weeïg, heb hem meteen aan de kant geschoven. Ik had hem besteld omdat over garnituur niets werd gemeld. Bleek er toch stukjes aardappel bij te worden geserveerd, dus voor niks geld uitgegeven aan die aardappel. De stukjes aardappel waren in een kommetje saus verzopen. Om te pinnen moest ik meelopen naar de bar, dat kon niet aan tafel. Het was jammer want ik had hoge verwachtingen. Ik eet weleen bij Ribhouse Texas in Epe, maar man man man daar kunnen ze bij Longhorn helemaal niet aan tippen. Tijd voor een opknapbeurt en een cursus in Epe. So long horn! Kom nie terug nie.