Den Haller in Diepenheim

Diepenheim is een bijna mythisch stadje omringd met maar liefst 6 kastelen en landgoederen. Er heerst daar tot op de dag van vandaag de cultuur rond baronnen, freules, rentmeesters, pachters, tuinmannen en bedienden. Bij een van die kastelen hoorde van oudsher de watermolen Den Haller. Daarnaast is een restaurant waarin al deze nostalgie van rijk en arm zich sublimeert. In de ambiance, de bediening en ook in de geserveerde gerechten. Op het menu staan o.a. buikspek, mais-scharrelkippen, hertenbouten, maar ook runderwangen en varkenswangetjes. Deze aanvankelijk blije scharrelde dieren zien nu hun lach bestorven in bedjes van zuurkool en gekarameliseerde rodekool. Maar voor ons was de avond er niet naar om daarover vega scrupules te hebben, want Tineke en ik voelden ons voor even als een landjonker met zijn jonkvrouw. Tineke rolde haar R en ik verhaalde weer eens opzichtig van mijn vaders Motorbotenclub. Dat kwam door de bijna museale inrichting en tafelschikkingen, maar meer nog door de ober (kelner?). Een merkwaardig fenomeen dat zomaar als butler in een Netflixserie gecast zou kunnen worden. De man liep kaarsrecht en acteerde aan de tafels een eenakter vol etiquette, hij schonk de wijn volkomen trillingsvrij en bijna tergend langzaam in onze gepoleerde glazen. Wij kozen de Cabernet Sauvignon. Deze was bij het eerste teugje al werkelijk heerlijk en misschien daarom dachten we dat hij flink aan de prijs zou zijn en besloten er zuinig mee te doen. (Bleek later verdorie slechts 4,50 per glas en wij betreurden de verdere avond, dat we er geen tweede hadden genomen.) Wij verwachten wel dat de ober eerdaags - onverhoopt natuurlijk - zijn hoofd zal stoten aan de scherpe punt van de schoorsteenmantel en dan met een gruwelijke vloek uit zijn rol zal vallen.

Terwijl het zaaltje verder volliep met baronnen en jonkvrouwen (je herkent ze aan rijbroeken en groenige jasjes met elleboog applicaties.) kregen wij onze dishes. Tineke de kip en ik de stoof van runderwangen, de smaken overtuigden, wel hadden wij als bijlage een volgende keer graag iets fris gehad - een eenvoudige komkommersla bedacht ik ter plekke - want zowel de aardappelgratin en de quiches waren futloos. Nu is het zo dat Tineke en ik graag wat te mekkeren hebben, we voelden ons niet echt op ons gemak, dachten ook steeds niet juist gekleed te zijn, maar we waren het er over eens dat Restaurant Den Haller een heel bijzondere beleving is. Bijna rudimentair aan de oude tijden toen geluk zo heel gewoon was. Maak daarom haast met een eventueel bezoek, zo lang zullen de uitbaters onze huidige culinaire trend van het opgeklopte, de gelletjes, de eetbare bloemen en algen, niet langer kunnen uitstellen. Gerrit & Tineke