Lucebert in Tilburg

Lucebert in de schouwburg. Door de michelingids gewaardeerd met twee bestekjes dus maar eens uitproberen. Het was drukker dan verwacht want we moesten ruim een week wachten voor we ertussen konden komen. De meeste gasten zijn bezoekers van een voorstelling die er een compleet avondje uit van maken maar je kunt er natuurlijk ook zonder een schouwburg voorstelling gaan eten.

Juist naast de ingang van de schouwburg vinden we de ingang van Lucebert met aan de linker zijde het luxer ingerichte restaurant en aan de rechterzijde het eetcafé. Met linnen ingedekte tafels, rond en vierkant met hieraan vrolijk gekleurde comfortabele stoelen. De mooie blauwe vloerbedekking en gele gordijnen stralen iets chiques uit. Aan twee zijden komt daglicht binnen en op de tafels staan kaarsen.

Normaal kies ik het menu maar nu sprak het me niet zo aan waardoor ik voor de kaart koos, het werden drie voorgerechten met aangepaste wijnen. De kaart was onlangs veranderd waardoor ik mijn keuzes die ik thuis had gemaakt moest bijstellen.

De borrelhap stond al op tafel evenals de roomboter en de olijfolie. Gemarineerde radijsjes met wat zout om in te dippen, geroosterde paaltjes focaccia brood en een glaasje met olijven mousse. Geen speciale smaakjes maar een leuke opwarmer. Ik bestelde hierbij de eerste arrangement wijn. Sirt de gastheer presenteerde een the Ned Sauvignon 2010 uit New Zealand uit de Marlborough vallei, een mooie stuivend aroma met hints van kruisbessen en ananas, een goede keuze. Hierbij werd een mooi bruin broodje uitgeserveerd.

De eerste amuse was een “push up lolly” waarin laagjes kalf tartaar afgewisseld werden met kalf mousse, subtiele smaken die goed combineerde met de wijn.

De tweede amuse had de proporties van een kleine gang, getrancheerde kwartelborst met mousse van flespompoen, stukken asperge, bloedsinaasappel en gedroogde tomaat. De kwartel was prima bereid met mooie cuisson en rijke smaak, de zalvende pompoen en de zachte asperges combineren goed en met de sinaasappel kon je een leuk fruit accentje leggen, een mooie amuse en het lekkerste gerecht van de avond ondanks dat de wijn hiervoor net iets te licht was. (8,5)

De wijn werd bijgeschonken en de eerste gang kwam uit de keuken. In kroepoek bereide langoustine, salade met asperges en een warme vinaigrette van schaal en schelp dieren. De langoustines waren aan saté prikkers geregen en om de langoustines zat de gekleurde kroepoek. De langoustines zijn mooi op smaak en de kroepoek zorgde voor een aangenaam mondgevoel zij het niet dat er een aantal taaie stukjes tussen zitten wat jammer was. De salade was niet zo mijn ding maar was wel goed klaar gemaakt met verse producten. De vinaigrette vond ik te dun, hij was gevuld met grijze garnalen en kokkels die lekker waren. De combinatie met de wijn was prima. (7)

De tweede wijn was een rosé, normaliter niet zo mijn voorkeur maar ik mocht hem voorproeven. Aangenaam verrast door deze Italiaanse Bigi Vipra Rosa D.O.C. Montepulciano d' Abruzzo, mooi aroma met hints van kersen, pruimen en rozenbottel en in de mond is hij wat rond en zeker niet te fruitig en ook geen bittertje in de afdronk. Uit de keuken drie bereidingen van tonijn, met gelei van tomaat en basilicum, geroosterd met zeewiersalade en wasabi, uit de oven met sjalot en Manchego. De tonijn uit de oven was wat te droog geworden maar de sjalot in combinatie met de Manchego en hartige saus konden er toch een smakelijke hap van maken. De uitvoering met wasabi en zeewier had iets oosters, de wasabi was erg pikant en ruim geproportioneerd, gelukkig kan ik het goed hebben maar het pikte wel in de neus. De tonijn was iets sappiger maar nog net iets te droog, dit werd door de zeewier en wasabi goed gecamoufleerd. In de bereiding met gelei was de tonijn op zijn best, de gelei was subtiel van smaak, de groene jonge takjes gaven een leuke accent. De combinatie met de wijn was boven verwachting. (8)

Sirt kwam nu met een rode Duitse wijn gemaakt van de Spatburgunder 2009 van het huis Manz. Een mooie donker robijn rode kleur met in het aroma hints van aardbei, in de mond toch aardig wat body en een droge afdronk. Wederom een mooie keuze. Uit de keuken een krokant gebakken zwezerik, roergebakken spinazie, salsa van ossenhaas en beukenzwammetjes. De zwezerik was keurig gebakken en mooi op smaak, de spinazie was iets te gezouten en mede hierdoor was ook de combinatie met de salsa en zwammetjes uit balans. Op de rand vinden we nog twee gekoelde halve cherrytomaatjes die voor een leuk fruit accent zorgde. De wijn was prima bij de zwezerik maar bij de spinazie en salsa wat minder. (7)

Als afsluiter nog een espresso met een taartje met pudding en eierschuim.

De bediening is wat formeel maar is bereid tot een leuk praatje. Sirt van Gerwen heeft me de hele avond keurig verzorgt en hij heeft mooie passende wijnen geschonken. De terugkoppeling naar de keuken ging vlekkeloos. De chef kwam na de derde gang even aan tafel om bij te praten, hij stond gelukkig open voor mijn kritische opmerkingen en complimenten. De groep is gefocust op kwart over acht wanneer de voorstelling begint en dit geeft bij een vol restaurant toch enige stress bij de bediening.

De prijzen zijn aan de hoge kant, de voorgerechten kosten gemiddeld ruim 17,- euro per stuk, de arrangement wijnen zijn 6,- goed geprijsd, de koffie kost 4,50 en het tafelwater is gratis. Alles bij elkaar koste dit bijna 75,- per persoon. Het driegangenmenu is iets voordeliger en kost 37,50.