Achterwerk in Groningen

Man man man, wat een gedoe. Achterin een donkere gang, op de eerste verdieping van een voormalige school, kom je binnen bij dit eethuis, dat iedereen geweldig vindt. Het is er donker, er is geen daglicht, de inrichting is simpel, de muziek staat veel te hard. Het duurt een paar minuten voordat men ons verwelkomd. We worden door een aardige Amerikaanse man in het Amerikaans bediend… why? Ons gezelschap gaat voor een vijfgangen menu, het eten is ok, beslist niet onsmakelijk, maar allesbehalve spectaculair, er wordt veel tot puree gemalen. Het hele circus wordt gepresenteerd als ‘fine dining’, maar… of je wel je bestek wil aflikken voor het volgende gerecht. Kom op zeg, hou die krankzinnige onzin voor je. Gelukkig worden de glazen van het wijnarrangement wel elke keer vervangen. De wijn wordt voorzien van een hoop volkomen oninteressante blabla waar restaurants tegenwoordig dol op zijn. Een rode Italiaanse wijn, die alleen bij de eerste slok naar terpentine zou ruiken (?!) stonk blijvend naar kattenpis, heel onaangenaam. De wijnen zijn ook ok, maar spannend is het allemaal niet. De rekening van rond de 90 euro is echt het maximale wat deze ‘fine dining’, ahum, mag kosten.