Jérôme in Valkenburg

Op pad met de Culitour, een organisatie die dit jaar iedere maand een diner organiseert bij een interessant restaurant in een van de twaalf provincies. Dit betekend voor ons wat verder reizen dan normaal. We hebben de krenten uit de pap geselecteerd en Jérôme is er een van. We hebben er al positieve berichten van gelezen en de chef Jeroen Trimbos is dit jaar genomineerd door Gault Millau voor de Belofte van het Jaar.
Het was helaas slecht weer dus besloten we niet te vroeg te vertrekken maar wel vroeg genoeg om even het toeristische Valkenburg te verkennen. Het restaurant ligt in de hoofdstraat in een geschakeld groot pand waarin zich ook een kleinschalig hotel bevind. Op de begane grond aan de rechterzijde van de ingang zijn de restaurant ruimtes. Deze hebben ieder hun eigen kleur, beige, rood en zwart. Aan de muren moderne schilderijen met harde kleuren die de ruimte opvrolijken. De verlichting is in de grote ruimte met kristallen kroonluchters wat een luxe toets geeft. Hier is onze tafel ingedekt voor twaalf personen. Het menu ligt op tafel en we krijgen de mogelijkheid om onze wensen door te geven. Daar we geen bloed eten wordt het gerecht met bloedworst vervangen.

Als aperitief word een prosecco geschonken van het huis Fantinel, een delicate neus en subtiele smaakpalet. De amuse is een cakeje van zwarte olijf, een beker met tomaat bereidingen en een plakje roggebrood met maatjesharing, een leuk begin.

De eerste begeleider is een Sauvignon Blanc 2009 van Riverstone Falls uit Marlborough, Nieuw Zeeland. Aroma's van tropisch fruit met een toets van rozenbottel, elegant fruitig in de mond. Uit de keuken een stukje gegrilde tonijn op bolletjes Cavaillon meloen met ertussen een kletskop van sesamzaad, zeewierkroepoek en een crème van curry en gember. De tonijn heeft om hem lekker te maken extra smaak nodig en daar was goed voor gezorgd. Voor mij was de kletskop van sesam met de zeewierkroepoek de verrassing, erg lekker. De meloen zorgde voor een prima aansluiting met de wijn. (8.8)

De tweede wijn was een vergissing, Alain Brumont, Gros Manseng Vin de Pays des Côtes de Cascogne Doux, en deze werd dan ook meteen vervangen door een Zuid-Afrikaanse (Franschoek) witte blend 2011 van het huis Chamonix, stuivend fruitaroma mooi zuiver in de mond. Op het bord de handgesneden rundertartaar met krokante sandwich, augurk en oestermayonaise. Het subtiele vlees was licht gekruid en de augurk zorgde voor aangename fruitigheid wat mooi combineerde met de wijn. De saus was delicaat en de toast gaf een aangenaam mondgevoel. (8.3)

Een Loire wijn van Les Pierres Seches, de Les Essards 2010 gemaakt van 70% Grolleau en 30% Cabernet franc, een wijn die sterke overeenkomsten vertoont met een mooie elegante rode bourgogne. In plaats van de kwartel kregen we een stukje op de huid gebakken snoekbaars op een bedje van ravioli met groenten. De vis was uitstekend gebakken, lekker sappig en mooi op smaak. De pasta en zachte groenten met hier en daar een toets sinaasappel zorgde voor een goede begeleiding. De wijn was iets te dominant om de vis te ondersteunen maar met wat kleinere slokjes kon het wel. (8.5)

Een rode wijn van de gerenommeerde Portugese wijnmaker Paulo Laureano uit de regio Alentejano 2009, een krachtige volle wijn met tonen van pruimen confituur en bramen en een hint van leer met een zachte fluwelige afdronk. Op het bord gestoofde kalfswang met zuurkool, linzen, een knolselderijpuree en een saus van Parmezaanse kaas. Het vlees was super mals en mooi op smaak, de zuurkool en linzen waarvan er wat teveel op het bord lagen spraken mij wat minder aan waardoor de kaassaus de partner was van het vlees. De wijn nam de hoofdrol over en die kwam mede door de combinatie met het vlees prima op smaak. (8,3)

Er werd door Jeroen de Chef een flesje schuimwijn op tafel geplaatst om te proeven, de zilveren parel van het domein Gnoels-Elderen uit België. Een wijn met mooi bruisje, een wat volle smaak met tonen van appel.
Vervolgens werd de dessertwijn geschonken, een sake van Ozeki (Japan) genaamd Hana Awaka, een lichte wijn met bubbels en in de neus tonen van appelsap. Op het bord een cilinder van zuurtjes gevuld met bavarois van mascarpone, sorbet van basilicum, gekonfijte ananas en schuim van steranijs. Voor het eerst deze avond beleven we het wow gevoel, mooie verrassende smaken die samensmelten. Een mooie balans tussen zoet zuur en kruidigheid, erg lekker. De wijn speelt een bijrol en voor mijn gevoel was de misser bij het tussengerecht een betere begeleider geweest. (9)

Als afsluiter de espresso met friandises, op een tegel een zestal pralines en in een cocktailglas een aantal smakelijke macarons.

De bediening was wat onzichtbaar maar klaarde de klus prima. Wel vond ik het jammer dat de borden reeds werden uitgehaald terwijl ik nog aan het eten was. Ook jammer dat de wijnen, die royaal geschonken werden, niet werden toegelicht, wel werden eventuele vragen correct beantwoord. Leuk was het dat Jeroen Trimbos de chef zelf de borden mee uitgeserveerde en presenteerde.

Prijs kwaliteit is prima, we betaalde 75,- all in. Hiermee is de Culitour een leuk initiatief om eens kennis te maken met nieuwe keukens en met andere culinaire liefhebbers, het was een gezellige avond.