Toine Hermsen in Maastricht

Op 28.09 jl met mijn tafeldame "aangeschoven" in het restaurant van Toine Hermsen. Ondanks dat het(hopen we) geen invloed heeft op de kwaliteit van de gerechten was de grote chef zelf niet aanwezig deze avond. Voor ons altijd iets teleurstellend aangezien we jaarlijks 8-10 sterrenrestaurants bezoeken, uiteraard om te genieten van de (meestal) exquise gerechten, maar ook om "de opperhoofden" persoonlijk eens te ontmoeten.
Terug naar het restaurant.
Ruimschoots op tijd gereserveerd maar wij beiden konden ons niet aan de indruk onttrekken dat we aan het minst populaire tafeltje(helemaal achterin) geplaatst werden. Een van ons zou gedurende het gehele diner tegen een blinde muur/raam aan moeten staren. Uiteraard heb ik deze plaats zelf ingenomen en gelukkig was mijn tafelgenote aantrekkelijk genoeg om voor de nodige afleiding te zorgen, zodat ik de blinde muur snel vergeten was. Maar toch... men mag wat ons betreft nog eens goed gaan nadenken over de tafelopstelling(dan maar 1 tafel minder o.i.d.). Zoals een "collega-recensent" al eens schreef: men gebruikt zeer gewaagde kleurstellingen. Mee eens, maar absoluut niet storend. Wat door ons wel als zeer storend werd ervaren was de bijna onhoorbare achtergrondmuziek en de zeeeer felle verlichting!! Halverwege het diner kwam het personeel hier waarschijnlijk ook achter(veel te laat dus) en werd de dimmer iets teruggedraaid.
Belanden we bij het personeel, tja... los van de Maitre, erg formeel & onpersoonlijk. De conversatie van de (meestal) vrij jonge dames in de bediening beperkt zich tot het uit het hoofd geleerde "riedeltje" v.d. opsomming van de gerechten en de gebruikte ingredienten.
Het feit dat we zelf 'n aantal keren om een extra broodje en/of boter moesten vragen is natuurlijk niet onoverkomelijk,
maar het past niet bij een * restaurant.
Wij hadden gekozen voor het 5-gangen diner("blue-fin tonijn", "tarbot/truffel", "bretonse langoustines", kalfsrug/dragon" & "perzik/gem. abrikozen").
Over smaak valt niet te twisten dus een opsomming van smaakbelevingen laat ik hier achterwege. Ik vat het samen met: visueel mooie gerechten, smaakvol maar de "wauw-factor" ontbrak helaas. Wellicht zijn we iets te verwend. We hebben namelijk in het verleden het geluk gehad om 3x(!!!) bij Ferran Adria(El Bulli***-Rosas) te mogen tafelen. En dat betekend 3x een 35-gangen(!!!) diner en dat betekend weer 35 sensationele/explosieve/onverwachte culinaire hoogstandjes van wereldklasse.
Maar dit even terzijde.
Waar wij bij Toine Hermsen de meeste moeite mee hadden was de grootte van de porties(lees: te kleine).
Als we s' avonds (300 euro armer) buiten staan, elkaar aankijken en beiden concluderen geen honger meer te hebben maar WEL TREK, dan is er o.i. iets goed misgegaan!