Costa d'Oro in Dordrecht

Door de afwijkende openingstijden al eens voor een gesloten deur gestaan maar gisteren is het gelukt. Mijn tafelgenoot bestelde een pizza, ikzelf (vervolgens niet) bestelde gebakken inktvisringen. Dat laatste gerecht vergde volgens de notuliste een bereidingstijd van 30 minuten en het waarom werd enkele minuten later duidelijk toen de kok ons tafeltje passeerde met in zijn liefdevolle armen het kapotte frituurmandje. De zoute en taaie pizaatjes waren formaat ontbijtbord en werden geserveerd op een - u raad het al - ontbijtbord van de rommelmarkt, de (weinige)sla in roestvrije nappen die ik ken van mijn militaire diensttijd, de espresso - en wat valt daar nog aan te verprutsen? - zwom in een ijskoud kopje. De gevraagde rekening op een notitieblokje was niet voorzien van een bedrijfslogo of stempel, pinnen kon niet en dat is ondertussen een gewoonte geworden bij bedrijven die een aversie hebben jegens het fenomeen klant. Een ervaring rijker, een illusie armer.