Il Pozzo in Utrecht

Onlangs gegeten bij Il Pozzo. Avondje bijpraten met m'n dochter. Bij binnenkomst joeg de ober de (huis-)kat van de stoel, die daar, voelbaar, al een heel poosje had gelegen. De menukaart toonde extreme prijzen (maar dan denk je nog "het zal wel heel lekker zijn"). De broodloze uiensoep was eetbaar, de meloen met ham meer duur dan bijzonder. Na (veel te) lange tijd kwam de bestelde gegrilde kip, twee kale stukjes vlees, een onduidelijke salade en een bordje frites met daarop twee zakjes mayo (even toch overwogen naar McDonalds te gaan..) op tafel. Maar wat onder de tafel gebeurde was nog gekker. Tussen mijn voeten voelde ik de kat, probeerde haar voorzichtig weg te duwen maar dat lukte maar niet. Toen ik onder de tafel keek zag ik de kat spelen met een muis! Steeds pakte ze het muisje weer in de bek, liet het even los en ving het vervolgens weer. Ik waarschuwde een kelnerin, die mij of niet verstond, of het niet wilde horen. Even later, het spel van kat en muis echt zat geworden, waarschuwde ik een andere ober. Die keek mij ge-ergerd aan, pakte de kat op en zette haar een tafel verder. Na enkele seconden was de kat terug. Mijn dochter keek verbijsterd naar wat er gebeurde. Terwijl de kat aan de muis vrat wilde ons gesprek niet meer vlotten. Ik wenste snel af te rekenen, wilde geen scene maken en betaalde 64 euro voor het, een restaurant onwaardig, voedsel en een wee misselijk gevoel. Nee, Il Pozzo is gewoon helemaal niks!

Dirk Jan