De Zwethheul in Schipluiden

Diningcity verzint telkens weer een nieuwe reden voor een actieweek. Ditmaal het “Restaurant Festival” een all in aanbieding voor lunch en diner. Mijn favoriete manier van uit eten gaan omdat je van tevoren precies weet wat je kwijt bent.
We zagen dat de Zwethheul in de lijst stond en deze staat op de vierde plaats in de Lekker lijst, dus dan mag je wat verwachten. Ik had er al wat over gelezen en wist dat het normaal aardig wat geld kost om hier te eten. Een uitgelezen kans dus om eens kennis te maken met de keuken van Mario Ridder.
De reis verloopt voorspoedig en we kunnen voor de deur parkeren op een royaal eigen parkeertrein. We hebben nog wat tijd om even langs het water te wandelen en te genieten van de mooie ligging. Netjes op tijd komen we aan bij de voordeur welke reeds voor ons open gaat. We lopen naar binnen en komen in de sfeervolle loungeruimte. We worden meteen begeleid naar de tafel in het chique ingerichte restaurant. Allemaal ronde tafels met comfortabele fauteuils ingedekt met fijn linnen, glazen van Riedel en massief zilveren couverts van mijn favoriete merk Christofle. Alle tafels hebben uitzicht over de Delftse Schie, waarvan het wateroppervlakte bijna op dezelfde hoogte ligt dan de vloer. Er komen regelmatig nogal grote grote boten voorbij, erg leuk.

Of we wilde starten met de eerste begeleider vroeg de jongeman van de zwarte brigade. We hadden tijd en besloten eerst een aperitief te nemen, voor mijzelf een witte wijn. Een Duitse groene Silvaner 2011 van het huis Keller werd gepresenteerd. Een wijn die in Nederland uitsluitend bij de Zwethheul wordt geschonken. Een fijne wijn met florale tonen en mooie zuren die prima bevalt. Uit de keuken komt het borrel garnituur, krokantjes met een tubetje ganzenleverpaté. Hierna werd er een assortiment broodjes uitgeserveerd in een opengewerkte moderne schaal. We kregen een keuze uit een drietal olijfolies. Mario ridder kwam het restaurant in om de gasten even persoonlijk te verwelkomen, erg leuk.

De eerste begeleider werd door de sommelier gepresenteerd, herkenbaar aan de spelt op de revers. Een Hongaarse Pinot Grigio 2011 van het huis Chapel Hill, een hele lichte zelfs ietwat dunne wijn met fijne zuren. De eerste gang word uitgeserveerd, Pata negra op een mousseline van aardappel met ganzenlever, ijs van bieten en een citroendressing. Een gerecht met veel smaakbeleving en een romig mondgevoel. Het bieten ijs bood een aangenaam contrast in de smaak. De ganzenleven was slechts subtiel aanwezig. De wijn vond ik te licht voor het gerecht, zelfs met wat grotere slokjes bleef hij op de achtergrond. Nadat het gerecht op was kwam de wijn op smaak en het bleek toch een hele mooie te zijn.

We gingen over op Spaans rood, Marqués de Castilla Barrica, gemaakt van Merlot en Cabernet Sauvignon die individueel zijn gerijpt op verschillende houtsoorten. Vol rood fruit, een fijne houttoets en een kruidige afdronk. Uit de keuken dunne plakjes medaillon van Hollands lam, doperwtencrème, asperge en een eigen jus. Het lam was mooi op smaak en heeft een prima cuisson. Twee gele toefjes op het bord zijn heerlijk fruitig en geven mooie accenten. Verder helaas geen echte wow beleving maar wel mooie smaken. De wijn was een prima begeleider.

De dessertwijn komt uit Australië, laat geoogste Muscat 2011 van het huis Brown Brothers. Een licht niet te zoete wijn met fijne zuren en een typische Muscat smaak. Het dessert komt in twee delen. In een glaasje geslagen room met hierop vanillesaus en amandelschaafsel. Op een bordje een vanille pudding met aardbeien partjes, schuimpjes van aardbei, stukjes amandel en makaron met sesam, lekker allemaal maar niet echt verrassend.

De afsluiter nemen we op het terras waar het goed toeven is. Bij de prima espresso krijgen we ieder nog twee boterkoekjes. Bij het verlaten van het pand mogen we nog iets lekkers uitzoeken van de snoeptafel opgesteld in de lounge, leuk.

Bediening is prima, correct maar losjes met persoonlijke aandacht. De sommelier presenteerde de wijnen op keurige wijze. Prijs kwaliteit is ondanks de aanbieding toch niet helemaal top. Ik heb wel de indruk dat het voor de normale prijs allemaal wat meer bourgondisch zal zijn. We waren nu binnen twee uur gereed en dat is voor ons vrij snel maar het waren dan ook maar drie gangen. Ondanks de actie was het toch aardig rustig in het restaurant, slechts vier tafels bezet. Toch leuk om eens kennis gemaakt te hebben met het team van Mario Ridder.