Branding in Maastricht

Jaarlijks eten we 2 à 3 keer per jaar hier, sinds 2010. De laatste keer was op 1 mei 2013. Dat was dus direct de laatste keer. Zoals door anderen al werd vermeld: de kwaliteit neemt telkens verder af. Je krijgt een droge hap rijst met uitgedroogd vlees voorgeschoteld. Nauwelijks groenten. De typisch Indonesische smaak is inmiddels ver te zoeken. Tel daarbij op een bovengemiddeld lange wachttijd en een zeer smerig hok. Let maar eens op de muren onderaan bij de vloer, de deur naar boven (hoe zal de keuken er uit zien?), de toiletten. Normaal was het altijd erg druk, waardoor dat mij blijkbaar niet opviel. Walgelijk! Mij zien ze hier niet meer!