Brasserie Floris in Buren

Buren is een beeldig vestingstadje. Tijdens een wandeling passeerde we het centrale plein bij een mooi kerkje, een aardig uitziende brasserie. We schreven we het telefoonnummer van “Brasserie Floris” op, om later te kunnen reserveren voor een lekker avondmaal. We belden en konden terecht.

Bij binnenkomst in “de brasserie Floris”, werden we echter door de keuken geleid naar plaatsen in een ander deel van het pand: het restaurant “de gravin van Buren”.

Nadat ons duidelijk werd dat dit niet hetzelfde eethuis was, maar een aanmerkelijk duurder etablissement, wezen we de ober / kok en naar later bleek de chef, op het misverstand en vroegen om overplaatsing.

Zij lichaamstaal toonde dat hij niet blij was met dit verzoek.
“Dan heeft u het verkeerde nummer gebeld”, zei hij koeltjes.
Wederom door de keuken belandden we alsnog in de brasserie en krijgen een mooie plek aan het raam.

We vroegen om de wijnkaart. De wijn van onze keuze was een Temperanillo uit 2002 voor € 26,50. Dezelfde ober/ kok / chef, vertelde ons even later dat hij deze wijn nog wel had, maar niet van hetzelfde jaartal. Hij had de 2005 voor ons. We zeiden het vreemd te vinden dat hij een drie jaar jongere wijn zonder blikken of blozen aanbood als gelijke. Zuchtend en verveeld kijkend vroeg de ober / kok / chef of wij dan konden uitleggen wat het bijzondere dan van 2002 zou zijn.

Gekker moet het niet worden, maar dat werd het wel.

Op de kaart stond “een prijsknaller” vermeld met een hoofd- en voorgerecht. Dit voor maar € 19,50. Op onze vraag wat deze gerechten zijn, antwoordde dezelfde chagrijn / ober / kok / chef, dat de prijsknaller alleen vóór zeven uur wordt geserveerd. Vóór 7 uur in een brasserie? Dit stond nergens op de kaart, hij verzon dit vermoedelijk ter plekke.

Verveeld uit het raam kijkend voegde hij ons toe: "Je kunt ook voor alleen een hoofdgerecht kiezen hoor…”, alsof we op een koopje uit waren.

We kozen voor speenvarken en konijnenbout. Ik zei bij wijze van grap tegen mijn vriendin: “Opletten, ze zullen natuurlijk één van de twee niet hebben”. De ober/ kok/ chef kwam al weer aanlopen.
“Helaas, de konijnenbout is op, ik kan u de Wiener schnitzel aanbevelen. De lekkerste die u ooit gegeten heeft”. Dat deden we maar.

Vanaf dat moment nam een collega het van hem over. Eindelijk een vrolijk gezicht. We vroegen haar wat er met die man aan de hand was. “Het is de baas”, zei ze.

Het speenvarken werd gebracht en bleek casselerrib te zijn. Op zich niet erg, maar zet dit er dan bij op de kaart!. De Schnitzel was oké maar zeker niet één van de lekkerste. De wijn smaakte prima en het eten was niet slecht. Het was die akelige, zure toon van de ober / chef / kok die deze eetgang tot een uiterst teleurstellende ervaring maakte.

Op de rekening stond nog een fout bedrag voor de wijn, € 27,50. Dit werd op ons aangeven hersteld.

Bij het weggaan nog even het telefoonnummer gecheckt: het was natuurlijk hetzelfde nummer dat wij hadden gebeld.