De Kei in Valkenburg

We gingen op een avond met de kinderen een hapje eten, we kwamen net terug van de valkenier. Het was al tegen zevenen, dus effe geld pinnen en met het eten beginnen. En waar gingen we dat doen, op de weg naar de pinautomaat zagen we de kei liggen. Het zag er niet druk uit, dus gingen we de gok wagen.

De serveerster kwam onze bestelling opnemen, waarbij mijn vrouw aangaf om hier te eten. De drankjes besteld, en de menukaart in de hand. O jee, dachten we. Geen pannekoeken, geen kindermenu's en nog wat erbij komt niks en dan ook niks vegatarisch!

Wat nu, we stonden op het punt om een ander restuarant te zoeken maar we dachten misschienhebben ze suggusties. De serveerster ging de walom bekende chef vragen.

Ze komt terug maar loopt langs onze tafel. Zeker druk binnen.

Er komt een ander serveerster onze bestelling vragen, maar wat moeten we nu eten. Geen pannekoeken ieder geval want deze chef met honderd en vijf sterren kan nog niet eens een pannekoek maken. Maar wel een omelet zonder vlees, en een salade met kaas schitzel, lekker zeg.

Bestelling is bereikt in dat mieziger hoofd van de serveerster.

Nu staat ons alleen maar te wachten, en kinderen houden niet van wachten dus laat ze maar even rennen. Plots gebeurd het volgende, mijn oudste zoon heeft in een boerenterm gesproken, regel recht gescheten. Natuurlijk waren we de luiers vergeten want wij dachten even snel iets eten. Maar de minuten verstrijken en word later en later. Even met de jongen naar het tiolet. Bah wat een ranzig hok, dat je hier moet zitten om je behoeften te doen. Zo de billen zijn schoon. Hee een euro, ligt zomaar op de wc vloer.

Zo terug naar de tafel want dan is het smikkelen geblazen. Maar tot mijn verbazing nog geen eten.

Na enkele minuten later, een uur geleden dat we besteld hebben, vond ik wel genoeg. Dus ik ging naar binnen om te vragen of ons eten nog zou komen. Mijn god wat een volle bak hier binnen, zeker iemand een dikke scheet gelaten. Maar goed, ik vraag het aan de desbetreffende serveerster waaruit de bedrijfsleidsters het woord nam.

"hoe zit met ons eten" was mijn vraag, waaruit een antwoord kwam geworpen uit een hoek vol afgunst en bedrog. Welke tafel zit U dan, verbaasd keek ik haar aan en zei: daarzo, weet ik veel wat voor een tafel ik zat.

Ik zit hier al een uur te wachten, en de kinderen worden ongeduldig, het antwoord was: er is een stroomstoring meneer en het is overal druk dus wachten moet U toch. Waaruit ik vroeg: Word het nog gemaakt, antwoord: even geduld. Ze ging naar de chef, die was er nu mee bezig, wat een toeval. Mijn punt was gezet, ik ga verder. Service zonder enkel benul van service.