Gasterij Zondag in Garderen

Wat een aanfluiting.

Een gastvrouw die heel opdringerig het verrassingsmenu blijft "aanbevelen" en een subtiele hint niet begrijpt. Kennelijk moet het op. Vervolgens komt ze al aanlopen met puntzakjes (?) met stokbrood met de vraag of we stokbrood willen. Aangezien dit op de rekening komt te staan, is het meer gepast om het als bestelling op te nemen en dan pas uit te serveren. Als iemand nog een rode wijn besteld, haar opdringerige gedrag nog een keer opvoert en blijft benadrukken welke lekkere wijnen ze heeft. Ze zal en ze moet een andere wijn verkopen dan de huiswijn. Waarschijnlijk heeft deze mevrouw een doelstelling om bepaalde gerechten buiten de kaart te verkopen. Alsof de restjes op moeten.

Maar even later kan ze een bestelling van 6 consumpties niet onthouden en stuurt ze de ober. Deze mevrouw hoort hier absoluut niet thuis. Probeert zich krampachtig voor te doen als gastvrouw in een sterren restaurant maar mis elke vorm van tact; giet wijn van het ene glas in het andere, dringt zichzelf ongewenst op, luistert niet naar de gasten en heeft geen besef van gastvrijheid. Misschien zou ze beter functioneren als aansturend manager maar dat is te betwijfelen. Ze mist een aantal basisvaardigheden voor de horeca en ik vermoed dat ze over weinig leidinggevende kwaliteiten beschikt.

De ober vindt het nodig iedereen te tutoyeren, hangt over gasten heen, maakt veelvuldig onnodig lichamelijk contact en slaat met uitserveren regelmatig met servies en glaswerk tegen elkaar. Dit gebeurt kennelijk vaker getuige de splinters die van diverse borden af zijn (!). Bij het verrassingsmenu legt hij uit wat het is maar doet dat door het met zijn vingers bijna aan te raken en zijn gezicht op een afstand te houden dat hij uitgebreid over het eten uitademt.

Als vermaak zit er een pianist te spelen maar even later komt er een trio bij dat qua kleding een bonte mix is van een grote meneer met een Mongoolse hoofddeksel en een kilt (?), een "zangeres" in een Spaanse jurk en nog een meneer. De pianist wordt vervangen door een jonge dame met een harde aanslag en het repertoire wijzigt. Het trio is kennelijk geweest in stadions te spelen en hun gezang gaat meer richting geschreeuw. Hun gezang is niet verstaan en hun optreden maakt elke vorm van communicatie onmogelijk. Oma moet haar accordeon halen en het repertoire van dit vermaakt daalt verder tot een bedenkelijk niveau met als dieptepunt een uitvoering van The Rose en Amazing Grace (in het Nederlands bekend als "Waarheen leidt de weg"). Stukken die hoog scoren op een begrafenis of crematie.

Het restaurant kampt ook met behoorlijke lekkage en we zijn precies daar neer gezet. Niet vooraf maar gedurende het diner worden wij hierop geattendeerd, dat er daarom 2 bakken in de vensterbank staan. Aha, daardoor voelden wij af en toe spetters in onze nek. Als we ober erop attenderen dat het breder lekt dan er bakken staan, geeft hij aan dat te weten. Als aandringen dat er meer lekt dan wat er aan opvangbakken staat, gaat hij pas naar ons luisteren.

Het eten was van acceptabel niveau, maar behoorlijk te hoog geprijsd.