China Town in Gorssel

Kramp.

Kort voor we het sfeervolle restaurant wilden verlaten schoot mijn tafelbuurman met een van pijn vertrokken gezicht overeind. Kramp in zijn rechterbeen deed hem opvliegen. Moeizaam op het andere been balancerend poogde hij het pijnlijke been al bewegend weer te ontspannen. Het lukte maar niet. Één van de medewerksters, die we inmiddels hadden uitgelegd dat er sprake was van kramp, vroeg hem of ze mocht helpen. Haar moeder had haar iets had geleerd voor dergelijke aanvallen. Instemming niet afwachtend nam ze zijn linkerhand en zocht een bepaalde drukplek op die ze vervolgens bewerkte en …… de pijn verminderde, verminderde en verdween. Verbazing …., hoe kan dat, oude vergeten kennis die hier “even” werd toegepast, wat was dit? Deze bijzondere ervaring ontlokte mijn tafelbuurman en zijn vrouw het voorstel, dat mevrouw maar in de bagage mee moest naar Australië.

En dat nadat we al heel geweldig lekker en verzorgd Chinees, maar eigenlijk vooral Indonesisch hadden gegeten.

We vertrokken tenslotte met een pepermuntje in de mond.

24 05 09

Mb.