Anemos in Huizen

Net terug van veertien dagen Zuid-Frankrijk en nog geen zin om te koken. Afgaande op termen als 'houte cuisine', 'gourmet' en 'fondue' moet me toch van het hart dat als je niet van pizza, mosselen of entrecote houdt, dat het eten in Frankrijk al vlot ophoudt qua vleeskeuze. En dus op naar Anemos: lekker op het terras aan de tapas.
Het menu is een tikkeltje duurder geworden, maar het blijft een schijntje voor onbeperkt tapas eten. Heerlijke rode wijn erbij en je kunt echt geweldig eten voor een paar tientjes.
De bediening was als vanouds hartelijk en gastvrij en het eten was weer perfect.
Vanaf vandaag staat Anemos dan ook bij mijn toch wel selecte groepje favoriete restaurants!

Met de recente goede ervaring nog vers in het geheugen nog maar een keer naar Anemos voor de tapas-aanbieding voor hij voorbij is. Het restaurant is nagenoeg vol - ik heb het sinds de allereerste opening als Akropolis nog nooit zo druk gezien. Ondanks de drukte is de bediening vlot, vriendelijk en goedgemutst. We nemen het flesje rode wijn dat op tafel staat en dat blijkt een prima keuze: geen topper, maar gewoon een lekker toegankelijk wijntje dat zich uitstekend laat combineren met de gerechten. Ook nu is de tapas weer voortreffelijk: prima klaargemaakt en uit niets blijkt dat de keuken onder hoogspanning moet staan. Dan gaat het aan het einde van de avond toch nog even 'mis': de nieuwe serveerster is nog niet helemaal ingewerkt en neemt onze bestelling op. Mijn vrouw is al voldaan en ik heb aan een portie inktvisringen en wat gyros wel genoeg. Maar als de bestelling dan gebracht wordt blijken er geen tapas-, maar volledige porties te zijn geserveerd. Lachend wordt een en ander weer teruggenomen en kort daarop krijg ik dan de aangepaste porties. Helaas dan wel zonder het lekker sausje bij de inktvisringen, maar het is Anemos met liefde vergeven. Wederom een prima ervaring met dit volledig restylede restaurant!

Reclameborden langs de wegen in Huizen geven aan dat Anemos een nieuwe actie heeft: onbeperkt tapas eten voor 13.50...
Wanneer ik aan 'onbeperkt' eten denk, bekruipt me altijd het gevoel dat ik in die reclame met die Sushi-bar en die groep vreetwolven terecht ben gekomen. Ik voel me dan altijd een beetje een 'armoedig' alsof ik voor een dubbeltje op die bekende eerste rang terecht wil komen.
En na een dagje winkelen en geen zin meer in te koken - maar ook niet al te veel meer te besteden - klopte dat ook wel een beetje toen we besloten op zondag van Anemos' gulle aanbod gebruik te maken.
Het restaurant is werkelijk geweldig opgeknapt ten opzichte van de kitscherige Griek die het ooit was. Het oogt strak, verzorgd, fris en modern. Een verademing!
We worden hartelijk welkom geheten en onze jassen worden keurig aangenomen. Als we aangeven dat we van de tapas-aanbieding gebruik willen maken, krijgen we een aparte menukaart aangereikt.
Ik ben altijd een beetje bang dat er met dit soort acties een loopje met je wordt genomen en dat je kan kiezen tussen een tapas-wortelschraapsel, een tapas-knolselderij en een tapas-vette-worstjes. Niets van dat alles: Anemos offreert een ruime keuze waarbij weliswaar de vegetariër ook ruim aan zijn trekken kan komen, maar ook als vleeseter kom j echt niets tekort.
Bij de eerste ronde ontdek ik de Spanakotiropita: bladerdeeg met feta en spinazie, maar LEKKER!!! Zelfs als verstokt carnivoor werd dit vanavond toch echt mijn favoriet en ik kon de verleiding niet weerstaan het maar liefst vier(!) keer te bestellen.
De halve liter (rode) wijn wordt geserveerd in een keurig beugelflesje en geschonken in fraai glaswerk. Dat drinkt toch altijd een eurootje of vijf lekkerder per fles! Prima wijntje overigens!
Je verwacht dan weer bij zo'n actie dat de bediening langzamer gaat lopen naar mate de dis vordert en het aantal bestellingen toeneemt. Niets van dat alles: de bediening blijft vlot en na iedere ronde wordt er keurig gevraagd of er nog wat bijbesteld moet worden.
Anemos hanteert het principe dat er per ronde drie gerechtjes per persoon besteld kunnen worden en de menukaart spreekt ons streng toe dat verspilling niet getolereerd wordt en in rekening gebracht zal worden. Die reclame ingedachtig vind ik dat zondermeer een te billijken standpunt.
Enkel gerechtjes vergen een bijbetaling van anderhalf tot twee euro.
Mijn vrouw houdt het bij drie rondjes en ik bij vier. Als toetje nemen we Coffee Brasil en verse muntthee en met een rekening van net vijftig euro is ook ons bezoekje aan de kassa een uitermate aangename verrassing.
Een hernieuwde kennismaking met Anemos die ons enthousiast het pand laat verlaten! Zeker een aanrader en ook zeker niet de laatste keer!

Zomers warm en dus te voet naar de Zomerkade om daar een hapje te gaan eten. Na wat getwijfel toch maar weer eens bij Anemos op het terras gaan zitten. De ambiance valt tegen. Hoewel het terras leuk is aangekleed met bloemen, zit men aan wankele metalen tafeltjes met van die plastic-rotan stoeltjes. Niet echt comfortabel of gezellig.
Het duurt even voor de verder uitermate vriendelijke bediende op haar slippers komt aansloffen. 'Of we allen wat willen drinken of ook eten', is de vraag. Als we aangeven ook te willen eten geeft ze aan dan te zullen gaan 'dekken', waarop ze volstaat met het neerleggen van twee servet-rolletjes met daarin en vork en een mes... Meer aankleding zal de tafel dus niet krijgen vanavond. Nog niet een papieren placemat..
De halve liter rode wijn wordt leuk geserveerd in een soort beugelflesje en de glazen zijn ook net even beter dan die horecabolletjes waar ik zo'n ontzettende hekel aan heb. De wijn is modaal, maar niks mis mee.
Dan wordt het voorgerecht gebracht: Tzatziki. De porties zijn klein en we houden ons hart vast voor de rest van de bestelling. We gaan dan ook in op de uitnodiging binnen van de 'saladebar' gebruik te maken. In de hoop dat er een paar dolmadakia's te verschalken zijn begeef ik me naar binnen om daar teleurgesteld op een drie- of viertal bonenschoteltjes te kijken. Wat koude gekookte aardappel en wat mais uit blik en in niets proef je terug dat je hier bij een Grieks restaurant bent binnengestapt.
Onze twijfel over het hoofdgerecht neemt toe...
Maar dan wordt dat hoofdgerecht opgediend. Mijn vrouw heeft de gyros genomen en ik ben voor de Paros schotel gegaan: € 17,25 Suflaki, varkensfilet, kipfilet en gyros. De garnering laat weer wat te wensen over qua Griekse herkenbaarheid, maar de opgediende hoeveelheid is zonder meer 'ruim' te noemen. De gyros is prima gegrild, de kipfilet een tikkeltje droog, maar verder helemaal goed.
Ook de schotel van mijn vrouw is meer dan rijkelijk gevuld en al met al kunnen we stellen dat we erg lekker gegeten hebben voor een alleszins schappelijk bedrag.
Jammer van de aankleding van het terras en de karige 'saladbar' en wellicht nog het meest dat het 'Grieks' er maar zo mondjesmaat uit naar voren komt. Het bevreemdt me dan ook dat ik in andere recensoies lees dat men het 'een echte Griekse keuken' vond... Ben benieuwd wat deze mensen dan gekozen hebben op de menukaart.
Bij de rekening nog twee heerlijke glaasjes Ouzo van het huis en we zijn voldaan huiswaarts gekeerd.

Toch maar weer eens bij Anemos gegeten. Na voorgaande lichtelijk teleurstellende ervaringen hadden we het restaurant maar even links laten liggen.
Maar nu schijnt de zon nog volop op de Zomerkade en na de 1600 vakantiekilometers willen we nu iets dat we lopend aan kunnen doen.
De Tzatziki die we vooraf nemen is prima. Jammer alleen dat men niet langer dat Turkse brood serveert, maar standaard stokbrood, maar verder niets op aan te merken.
De wijn komt nog steeds in die blikken kannetjes die zo onaangenaam aan je handen voelen, maar de glazen zijn top: meteen smaakt de wijn een kwaliteit beter!
De Paros-schotel is een schot in de roos. Waar ik bij voorgaande gelegenheden het 'Grieks' een beetje in de gerechten miste, proef ik hier echt de Griekse keuken.
Voor mijn vrouw de Moussaka, ook helemaal niets mis mee.
De saladebar is wat karig gevuld en de sausen ontbreken. Sowieso heb ik er een hekel aan als ik van tafel op moet staan tijdens een diner, dus dat laten we maar voor wat het is. Lekker likeurtje als toetje en tevreden naar huis!
Kortom: een prima hernieuwde kennismaking met Anemos.

Nadat het als Akropolis een zieltogend bestaan heeft geleden, is het restaurant nu omgedoopt tot Anemos. Maar niet alleen qua naam is er het een en ander veranderd: het hele interieur is verfrissend op de schop gegaan.

Ook de keuken kent zo zijn veranderingen. De Tzatziki (nu wat al te rijkelijk besprenkeld met olijfolie) wordt niet meer met dat luchtige Turkse brood geserveerd, maar met een doorsnee petit-pain in plakjes. Wel een lekkere tzatziki, overigens, maar niet speciaal.

De wijn is wel hetzelfde gebleven: de schrale supermarktwijn die veel knoflook nodig heeft om tot enige wasdom te komen. Dit geserveerd in zo'n rood blikken kannetje met een handvat waar je aan de scherpe randen zo ongeveer je handen open haalt.

Als hoofdgerecht bestelt mijn vrouw twee voorgerechten. Ze zijn prima. Niets op aan te merken. Jammer alleen dat men er niet voor koos om het tot één hoofdgerecht te combineren: ze krijgt nu gewoon twee bordjes met voorgerecht. Beetje jammer.

Ik kies voor de Psaronefri € 17,50 (Varkenshaas met paprikasaus). En dat is ook letterlijk wat ik krijg: een gegrild stuk vlees en een kommetje goedkope paprikasaus. Een beetje een teleurstelling aangezien ik het gerecht ken als een ovengerecht waarbij de smaak van de saus veel beter tot zijn recht komt. Ook de garnituur is magertjes: een bolletje groene rijst en that's it.

De bediening is vlot en vriendelijk. Men is ons bij voorbaat al ter wille door voor te stellen dat we de voorgerechten ook allemaal zouden kunnen proeven als een soort tapas. De verbouwde herentoilet heeft nog geen houder voor de handdoekjes (die overigens op waren, maar keurig werden aangevuld) en ook het weggooien moet via een afvalbak waar je eerst de deksel met de hand moet optillen. Niet echt hygiënisch. Maar wellicht is dat de nieuwigheid.

Wat ook niet is veranderd is het onverzorgde terras. Weliswaar is er beter meubilair gekomen en is die mallotige kunstgrasloper verdwenen (inclusief de kitcherige fontein), maar het onkruid schiet nog weelderig op tussen de stenen en de regen heeft vette modderstrepen op de onderkanten van de witte terrasafscheidingen achtergelaten. Ook de ramen op het terras kunnen wel een sopje gebruiken. Alles bij elkaar zet je daar bij opening iemand een half uurtje op aan het werk en dan is het 'schoon' en verzorgd. Een gemiste kans die echter wel een gebrek aan oog voor detail verraadt.

Jammer.

Al met al zullen we dit restaurant zeker nog een tweede kans gaan geven. Alle begin is immers moeilijk en het is toch wel lekker dicht in de buurt...