Bert

Wolphaartsdijk, begin december 2011. Het waait, het stormt er, je waant je aan 'het einde van de aarde." Ik zei nog wel : 'Mosselen, ik heb er niets mee ! Én dan ook nog de diepe duisternis in. Ver weg van de bewoonde wereld . Een verjaardagskadootje.
Maar ... niets laten merken.
Dan het restaurant.. langzaam ontdooi ik. Uitermate vriendelijke chef. We waren een uur te vroeg. Ja, een uur ! Dan word je toch echt oud.
Vriendelijk ontvangst. En tijdens onze cappucinno hoorden we de chef het jonge personeel nog even instrueren. Dat deed hij goed. Opbouwend, meelevend, een emphatische man. Trouwens, ook 'de lopende menukaart '. Heel origineel. Wat dit betekent ? Zelf gaan ervaren .
En de mosselen? Zalig, smeltend op je tong. Compliment aan de kok. Nog nooit zo heerlijk mosselen gegeten.
Wat een verjaardagskadoo!

En die duisternis dan ,daar in Wolphaartsdijk ? Ach, voor een smakelijke mossel schuw je het daglicht ! Warm aanbevolen.
We komen terug!