Eridanos Europa

Een onverwachte avond uit eten. Onderweg naar het station werd ik door een aantal collega's mee gevraagd om te gaan eten bij Spelt. Geen probleem natuurlijk (vandaar geen prijs/kwaliteit, ik heb niet betaald). Bij binnenkomst valt gelijk op dat het hoog en smal is, net als de meeste huizen in de Amsterdamse binnenstad. Mijn Brompton mocht zonder problemen mee naar de tafel (vouwfietsen die netjes in een tas zitten mag natuurlijk ook geen probleem zijn). Het voorafje werd mooi opgemaakt geserveerd. Vervolgens de biefstuk, netjes medium, goed van smaak en heerlijk mals. Kortom het eten was gewoon goed. Voor de prijzen die ik had kunnen betalen was de prijs/kwaliteit ook een 8, zeker om te bedenken dat dit Amsterdam binnenstad is.

Onderweg tijdens lange fietstocht moesten we even aansterken. 'Rust een Weinig', OK gaan we doen met Snert op het menu. Doe maar een grote portie voor ons beide vertelden we de ober. En zo geschieden, er kwam een flinke pan op tafel, met een aantal met katenspek belegde roggebrood plakken. We zijn wat gewend, maar de pan was ruim voldoende om onze beide borden meer dan twee keer te vullen. Lekker rijk, veel vlees, veel worst en weinig water. Dat is snert. Als toetje namen we beiden nog een koffie en stuk cake. De appel kruimel taart was op de juiste temperatuur en de honing taart was ook gevaarlijk lekker. Met een volle buik en vol goede moed hebben we onze tocht voort gezet. Rust een Weinig staat opgeslagen in de GPS mochten we nog eens in de buurt komen.

Even op een zaterdag naar Apeldoorn fietsen. Geen probleem, de Kerst grammen moeten er immers nog af. De Notaris zag er druk en gezellig uit, niet te druk, maar er waren meer mensen binnen dan bij de buren. Dat schenkt wat vertrouwen, (we zijn nog nooit echt in Apeldoorn geweest), want waar mensen zijn is de kwaliteit goed. Toch? Wij kwamen hier toch wel heel bedrogen uit. Bij binnenkomst, was een echtpaar hun jassen aan het aantrekken, mooi dan kunnen wij aan het raam zitten. We hadden verwacht dat de kopjes en schoteltjes en de kruimels zo van de tafel geruimd zouden worden. We zijn immers nieuwe klanten. Het duurde even, maar na een minuut of vijf had de eerste serveerder onze tafel gevonden (bij het raam, middle of the show). We bestelden beide een Cappuccino en een stuk appeltaart. Voor het maken van een cappuccino hebben ze in Italië ongeveer 3 minuten nodig, daar worden de bonen vers gemaald, de melk gestoomd en gezet. Bij de Notaris is dat anders en is het een knopje op een automaat. Waarom het dan nog zeker zeven minuten moest duren voordat we onze koffie kregen blijft ons een raadsel. De kopjes waren niet schoon, waarschijnlijk net als de bierglazen in een koud borstel sopje. Misschien wel erger..... Oja, de appeltaart. Die zou zo komen. Juist nogmaals plus vijf minuten, de koffie was al op en de taart had net geen ijskristallen meer. Met een graadje of 5 buiten hadden we ons een warme appel punt voorgesteld, en dachten dat de 5 minuten extra waren voor het opwarmen. Helaas was dat niet het geval. Ter herinnering, de kopjes, schoteltjes en kruimels van de vorige mensen stonden nog steeds op onze tafel. Wij waren niet de enige, dit was routine, het niet opruimen van tafels. Wij slaan de Notaris over en zoeken de volgende keer een andere.