Hemelrijk in Hulst

Met mooi nazomer weer vertrokken we naar het vestingstadje Hulst dat zo'n 30 kilometer achter Antwerpen ligt. We waren ruim op tijd, zodat we een fijne wandeling over de oude stadswallen konden maken. Aan de voet van Sint-Willibrordusbasiliek ligt, voor ons, de grootste trekpleister van de stad, Hemelrijk. Beetje onopvallend gelegen aan de schaduw zijde op een hoek aan het parkje.
Het restaurant lijkt op een grote huiskamer, modern ingericht met links een grote bar en aan de muur abstracte kunst. De oude schouw is bekleed met houten plankjes die kops gemonteerd zijn. De tafels zijn keurig met linnen en een rok en elegante couverts van Cutipol, ingedekt. De met grijs leder beklede stoelen zitten goed.

Ik krijg een kleine tafel voor de oude schouw met uitzicht naar buiten. Ik koos het menu, Hemelse smaken. Een uitgebreide aperitief kaart werd gepresenteerd. Het werd een Albarino, de Lagar de Indra uit de Rias Baixas die zeer goed beviel. De chef maakt achter de bar het borrel garnituur op, leuk. Krokantjes van linzen met een dip van humus. De humus was mooi gepresenteerd in een zwart schaaltje. Een ring van humus afgewerkt met amandelschaafsel en bloemetjes met centraal een plasje koreanderolie. De smaak had een verfijnde Marokkanse toets, erg lekker.

Het tweede hapje was een luchtige cracker met zachte- en schaafsel van harde schapenkaas, ertussen gefermenteerde look, mooie smaken en textuur.

De amuse “mosselen in t groen”. Langzaam gegaarde mosselen op een mouseline van venkelloof, in een groene kruidensaus met hierin enkele venkelbloemen. Ernaast nog een sandwitch van wit brood met ertussen kruidencreme en erop zilte kruiden. De mossellen waren perfect gegaard, mooi hoog op smaak. De kruiden en het sapje maakte er een ware delicatesse van, genieten!

Het broodgarnituur kende twee bijzondere elementen, het heerijke spelt brood en de rilletes van Zeeuwse big met krokante afwerking, klasse.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd door Jeroen Lobstein. Een Duitse Sauvignon Blanc 2013 van het huis Lorenz, ietsje minder fris dan verwacht met een subtiele houttoets, speciaal. De chef presenteerde zelf het eerste gerecht. In een mooi rood schaaltje, tartaar van zeebaars met erop Creuse oester, dunne schijfjes gemarineerde gele biet, gepofte gierst en blaadjes van citroen afrikaantjes, aan tafel afgewerkt met een koude kamillebouillon. Zeer delicaat met een sappige textuur. De combinatie met de wijn kwam pas na de eerste hapjes goed op gang en werd steeds beter. De houttoets versterkte de subtiele kruiden van de biet. De ziltigheid van de oester maakte de wijn mooier, prima.

Uit de Boujoulais van het huis Christian Miolane een L'Atypique gemaakt van chardonnay in een elegante romige stijl met subtiele houttoets. In een zwart schaaltje een stuk keurig gegaarde tarbot op een mouseline van knolselderie, erop stukjes Noordzeekrab afgewerkt met plakjes knolselderie en ringen van sjalot. Ernaast een salade van “Saeftinghe zilt” die aan oesterblad deed denken en een poeder van zeealgen. Een hele mooie smakencombinatie, prima in balans. De wijn sloot naadloos aan en maakte het gerecht compleet, toppie.

Een verrassende wijn uit Italie, de “Lahn” gemaakt van Kerner 2012 van het huis Castelfeder die aan gele grapefruit doet denken. Ietsje ronder met een aangenaam bitterje in de afdronk. Op het bord krokant gebakken kalfszwezerik op een bedje mouseline met een hint van pinda. Erop handgepelde grijze garnalen uit Breskens, creme van maribel en bloemenblaadjes. Aan tafel afgewerkt met een garnalen bisque, in thaise stijl. De zwezerik was perfect gegaard, de combinatie met de frisse maribel was verrassend. Samen met de saus en garnalen was het de perfecte partner voor de wijn. Een hemelse combinatie, memorabel! Deze ronde verdiend duidelijk een plaatsje in mijn toplijst.

We schakelden over op rood met een Chianti colli senesi Giobatta 2013 van het huis Tenimenti Andreucci. Rood fruit met een toets van framboos en een medium body. Op het bord, borstfilet van wilde Veluwse eend aan tafel afgewerkt met een eigen jus waarin wat vlierbes. Ernaast structuren van pompoen, balletjes van dungesneden kool afgewerkt met lijnzaadjes, licht krokant in eendenvet gebakken aardappel cilinders en bloemtjes. De eend was mooi hoog op smaak, je kon proeven dat het een wilde was, de cuisson was voor mij net ietsje te ver. Garnituur bood ruim voldoende afwisseling en vooral de perfect gegaarde aardappel, is vermeldenswaardig. De wijn sloot naadloos aan en was keurig in balans naast de eend.

De dessertwijn was een rijpe Monbazillac 1990 van het huis Cadiere, mooi amber kleurig, het aroma doet denken aan een beurse rood gele appel, ook in de mond appel met een subtiele oxidatieve toets. Uit de keuken Zeeuwse appel structuren met gebarbecuede chocolade, hazelnootstructuren, jonge melisse blaadjes en aan tafel afgewerkt met granité van verveine. Mooie smaken, keurige balans. De verveine zorgde voor aangename fruitigheid die tevens de wijn lekkerder maakte. De chocolade werd door de oxidatieve toets opgepakt, genieten.

Helaas geen tijd voor de afsluiter daar we graag voor de spits door Antwerpen wilde zijn, wat helaas niet helemaal gelukt is.

Bediening was zeer goed verzorgd, Jeroen Lobstein in de hoofdrol, goede soms wat beknopte presentatie van de wijnen. Chef Thomas d'Hooghe presenteerde de meeste gerechten, leuk!

Prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend, menu Hemelse smaken €60,-, aperitiefwijn €6,-, wijnarrangement €32,-.

Het restaurant is door de Nederlanders (misschien vanwege de ligging) nog niet helemaal ontdekt en behoort wat mij betreft tussen de toppers van de provincie. Goede smaken, mooie smaken combinaties, keurige smaak balansen begeleid door zorgvuldig geselecteerde wijnen, ofwel voor mij alle ingrediënten voor een top restaurant. Een echte aanrader voor de fijnproever en levensgenieter en zeker een grote omweg waard. Bedankt!