Hemelrijk in Hulst

Vanwege het mindere weer konden we niet op de fiets weg. Omdat we dan toch met de auto gingen konden we net zo goed even door reizen naar Hulst. De restaurantweek was gestart en Hemelrijk had vorig jaar al een hele goede indruk achtergelaten.
Met de regen viel het ‘s morgens nog mee dus wandelen ging zonder paraplu. We arriveerde netjes op tijd en we kregen de gevraagde tafel aan het raam, prima. Als aperitief een Xarel Lo 2014 van Miranius die erg goed beviel. Ernaast een bakje kreukels met dip. Erg lang geleden dat ik die gegeten heb, nog steeds erg lekker.

De kaart werd overhandigd, we gingen voor de uitbreiding naar vier gangen. Fijn was het, dat het rundvlees vervangen kon worden door een visgerecht.

De amuse was een indrukwekkende. Een keurige presentatie in een schaaltje. Structuren van asperges, crème van geitenkaas, verschillende krokantjes, gewelde quinoa, bloemetje en een vinaigrette. Veel verschillende, maar ook verrassende smaak accenten en mooie texturen, veelbelovend.

De eerste begeleider werd keurig door Jeroen Lobstein (sommelier) gepresenteerd. Een Marsanne 2015 van het huis Petit Roubie. Rijk aroma dat iets heeft van een sappige banaan, in de mond aangenaam fris en sappig. Het voorgerecht zag er schitterend uit. Als basis een handgesneden tartaar van zeebaars, erop een quenelle Noordzeekrabsalade, een toef lobbig schuim van paling en structuren van radijs. De afwerking was met gepofte amarant, verse bloemen, kruidenblaadjes en sap van gefermenteerde appel met calamansi. De tartaar was delicaat en er kon naar hartenlust gecombineerd worden. Echt een gerecht waar de fijnproever helemaal gelukkig van wordt. Ik was er in ieder geval helemaal weg van en dit gerecht verdiend dan ook een plaatsje in mijn persoonlijke toplijst.

De tweede begeleider was een Pinot Gris 2014 uit Luxemburg van het huis Vinsmoselle. In het schaaltje stukken witte asperge, morieljes en lamsoren onder een schuim van Hollandaise. Verder een gepocheerde eidooier, die net niet meer vloeibaar was, een geschroeide langoustine, croutons, bloemetjes en verse kruidenblaadjes. Ook weer een gerecht met veel pure smaken die prima combineren, genieten!

Voor bij het pièce een Pecorino 2015 uit Falerio van het huis Colonnara, heerlijk mineralig en fruitig. Op het bord een mooi stuk Lotte filet(zeeduivel) met erop grof gemalen pistache nootjes, plakjes venkel en sappige kokkels. Ernaast een wortel, cilindertjes van aardappel waarop een crème van parmezaan. Verder nog enkele groente structuren, spirulina, verse kruiden en wat bloemetjes. De cuisson van de vis was prima en de smaak delicaat, de sappige kokkels vulde deze aan met een mooie zilte toets. De wijn versterkte de smaken door de fijne zuren, een prima combinatie.

De dessertwijn was een heerlijke Riesling Kabinett, van de Apotheke helling langs de Moezel, van het huis Loersch, met prima zoet zuur balans. Het dessert was een keurige presentatie met structuren van framboos met stukjes rabarber, makarons van rozen, amandel koekje, ziltige toefjes, stukjes cake en chocolade. De laatste twee combineerde ietsje minder met de Riesling, de frisse componenten in het gerecht des te meer. Genieten weer.

Als afsluiter nog een krachtige espresso met twee lekkere pralines die nog werden aangevuld met een warme madeleine.

Bediening was uitstekend verzorgd met Jeroen Lobstein in de hoofdrol. Keurige uitleg bij gerechten en wijnen met een hele goede wijnselectie. Hij werd ondersteund door een charmante jonge dame en de moeder van chef Thomas d’Hooge.

Prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend, drie gangen menu €24,95, uitbreiding €13,-, aperitief €6,-, begeleidende wijnen €6,- en koffiearrangement €5,-.

Vorige keer was ik al onder de indruk en ditmaal was het zeker niet minder. Een restaurant dat de favorieten rol met glans verdiend. Duidelijk een aanrader voor de fijnproevers en levensgenieters.

Met mooi nazomer weer vertrokken we naar het vestingstadje Hulst dat zo'n 30 kilometer achter Antwerpen ligt. We waren ruim op tijd, zodat we een fijne wandeling over de oude stadswallen konden maken. Aan de voet van Sint-Willibrordusbasiliek ligt, voor ons, de grootste trekpleister van de stad, Hemelrijk. Beetje onopvallend gelegen aan de schaduw zijde op een hoek aan het parkje.
Het restaurant lijkt op een grote huiskamer, modern ingericht met links een grote bar en aan de muur abstracte kunst. De oude schouw is bekleed met houten plankjes die kops gemonteerd zijn. De tafels zijn keurig met linnen en een rok en elegante couverts van Cutipol, ingedekt. De met grijs leder beklede stoelen zitten goed.

Ik krijg een kleine tafel voor de oude schouw met uitzicht naar buiten. Ik koos het menu, Hemelse smaken. Een uitgebreide aperitief kaart werd gepresenteerd. Het werd een Albarino, de Lagar de Indra uit de Rias Baixas die zeer goed beviel. De chef maakt achter de bar het borrel garnituur op, leuk. Krokantjes van linzen met een dip van humus. De humus was mooi gepresenteerd in een zwart schaaltje. Een ring van humus afgewerkt met amandelschaafsel en bloemetjes met centraal een plasje koreanderolie. De smaak had een verfijnde Marokkanse toets, erg lekker.

Het tweede hapje was een luchtige cracker met zachte- en schaafsel van harde schapenkaas, ertussen gefermenteerde look, mooie smaken en textuur.

De amuse “mosselen in t groen”. Langzaam gegaarde mosselen op een mouseline van venkelloof, in een groene kruidensaus met hierin enkele venkelbloemen. Ernaast nog een sandwitch van wit brood met ertussen kruidencreme en erop zilte kruiden. De mossellen waren perfect gegaard, mooi hoog op smaak. De kruiden en het sapje maakte er een ware delicatesse van, genieten!

Het broodgarnituur kende twee bijzondere elementen, het heerijke spelt brood en de rilletes van Zeeuwse big met krokante afwerking, klasse.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd door Jeroen Lobstein. Een Duitse Sauvignon Blanc 2013 van het huis Lorenz, ietsje minder fris dan verwacht met een subtiele houttoets, speciaal. De chef presenteerde zelf het eerste gerecht. In een mooi rood schaaltje, tartaar van zeebaars met erop Creuse oester, dunne schijfjes gemarineerde gele biet, gepofte gierst en blaadjes van citroen afrikaantjes, aan tafel afgewerkt met een koude kamillebouillon. Zeer delicaat met een sappige textuur. De combinatie met de wijn kwam pas na de eerste hapjes goed op gang en werd steeds beter. De houttoets versterkte de subtiele kruiden van de biet. De ziltigheid van de oester maakte de wijn mooier, prima.

Uit de Boujoulais van het huis Christian Miolane een L'Atypique gemaakt van chardonnay in een elegante romige stijl met subtiele houttoets. In een zwart schaaltje een stuk keurig gegaarde tarbot op een mouseline van knolselderie, erop stukjes Noordzeekrab afgewerkt met plakjes knolselderie en ringen van sjalot. Ernaast een salade van “Saeftinghe zilt” die aan oesterblad deed denken en een poeder van zeealgen. Een hele mooie smakencombinatie, prima in balans. De wijn sloot naadloos aan en maakte het gerecht compleet, toppie.

Een verrassende wijn uit Italie, de “Lahn” gemaakt van Kerner 2012 van het huis Castelfeder die aan gele grapefruit doet denken. Ietsje ronder met een aangenaam bitterje in de afdronk. Op het bord krokant gebakken kalfszwezerik op een bedje mouseline met een hint van pinda. Erop handgepelde grijze garnalen uit Breskens, creme van maribel en bloemenblaadjes. Aan tafel afgewerkt met een garnalen bisque, in thaise stijl. De zwezerik was perfect gegaard, de combinatie met de frisse maribel was verrassend. Samen met de saus en garnalen was het de perfecte partner voor de wijn. Een hemelse combinatie, memorabel! Deze ronde verdiend duidelijk een plaatsje in mijn toplijst.

We schakelden over op rood met een Chianti colli senesi Giobatta 2013 van het huis Tenimenti Andreucci. Rood fruit met een toets van framboos en een medium body. Op het bord, borstfilet van wilde Veluwse eend aan tafel afgewerkt met een eigen jus waarin wat vlierbes. Ernaast structuren van pompoen, balletjes van dungesneden kool afgewerkt met lijnzaadjes, licht krokant in eendenvet gebakken aardappel cilinders en bloemtjes. De eend was mooi hoog op smaak, je kon proeven dat het een wilde was, de cuisson was voor mij net ietsje te ver. Garnituur bood ruim voldoende afwisseling en vooral de perfect gegaarde aardappel, is vermeldenswaardig. De wijn sloot naadloos aan en was keurig in balans naast de eend.

De dessertwijn was een rijpe Monbazillac 1990 van het huis Cadiere, mooi amber kleurig, het aroma doet denken aan een beurse rood gele appel, ook in de mond appel met een subtiele oxidatieve toets. Uit de keuken Zeeuwse appel structuren met gebarbecuede chocolade, hazelnootstructuren, jonge melisse blaadjes en aan tafel afgewerkt met granité van verveine. Mooie smaken, keurige balans. De verveine zorgde voor aangename fruitigheid die tevens de wijn lekkerder maakte. De chocolade werd door de oxidatieve toets opgepakt, genieten.

Helaas geen tijd voor de afsluiter daar we graag voor de spits door Antwerpen wilde zijn, wat helaas niet helemaal gelukt is.

Bediening was zeer goed verzorgd, Jeroen Lobstein in de hoofdrol, goede soms wat beknopte presentatie van de wijnen. Chef Thomas d'Hooghe presenteerde de meeste gerechten, leuk!

Prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend, menu Hemelse smaken €60,-, aperitiefwijn €6,-, wijnarrangement €32,-.

Het restaurant is door de Nederlanders (misschien vanwege de ligging) nog niet helemaal ontdekt en behoort wat mij betreft tussen de toppers van de provincie. Goede smaken, mooie smaken combinaties, keurige smaak balansen begeleid door zorgvuldig geselecteerde wijnen, ofwel voor mij alle ingrediënten voor een top restaurant. Een echte aanrader voor de fijnproever en levensgenieter en zeker een grote omweg waard. Bedankt!